Cihangir Özyürük Şiirleri - Şair Cihangi ...

Yıllar kemirmiş bedenimi bir çok yerinden
Kalbim kan ağlar dostlar, yaram derinden
Bir mayına basmış gibi çaresizim bu yalnızlıkta,
Canevim zifiri karanlık, ışık girmez penceresinden.

Suskunluğumun sebebi yok, bir anlamı da

Tökezleye, tökezleye yürüdüm hayat yolunda,
Ben seni görene dek gülmedim gülüm.
Yılların ağır izleri yüzümde kaldı,
Seni görene dek silemedim gülüm.

Gece hep yanımda, gündüzüm hiç olmadı,

Ruh tene bağlı tüm benliğiyle, gül dikenine
Yaprak dalına bağlı, umut yarına
Çile derde bağlı, acı sızıya
Yürek atar yürek atar da şuursuzca
Ben sana bağlıyım ey yar ömrümün sonuna.

Hayat;
Bazen rüzgar olur yelkenini şişirmeye
Bazen yağmur olur yüreğini söndürmeye
Bazen öfke olur yalnızlığa derinden
Bazen mermi olur vurmaya canevinden.

Sorsam söyler mi ki yüreğindeki yerimi?
Sevmişmidir her şeye rağmen bu sefil beni?
Hayallerinin prensi olamayabilirim,
Gördüğünde kalp ritmini artıran değilimdir kimbilir?
Belki de kendi kendime gelin güvey oluyorum,
Belki kalp tahtına kifayetsiz kalıyorum.

Sudan yatağımda hasret örtmüşüm üstüme
Gecenin ıssız sakinliği doluyor lumbuzdan içeri
Görünmeyen köye kılavuz arıyorum sonsuz mavilikte.
Aslında kendi kendime kalabalığım şu sesiz hengamede
Gece, yıldızlar, ay, deniz ve ben yalnız denizci
Bir yün yumağı misali karmakarışık, geçmişiz birbirimize.

Yağmurda ıslanmadan yürürüm
Düşüncelerin üstlerine basa basa.
Bir bakmışsın sakin bir deniz kenarında
Bir bakmışsın uçsuz bucaksız bir ovada.
Kâh demli bir çayın buğusunda
Kâh fırından yeni çıkmış simidin kokusunda.

Nasıl geçiyor sa zaman öyle vazgeçtim sevdandan.
Yıkık bir viraneye çevirdiğin gönlümü tamir ettim.
Perdesini yıkadım camları kırık gönül penceremin,
Saksılara çiçekler ektim yüreğimin dört bir yerinde.
Ve gülmeyi yeniden öğrettim feri kaçmış gözlerime.
Sen gittin ya ben o gün bittim,

Sevmek kutsal bir ibadet;
Ta ruhundan sevmesini bilirsen,
Yüreğinden tutup, gönül teline dokunup,
İrem bağında yol almayı bilirsen.
Sevmek kutsal bir ibadet;
Gözlerinde ışığı, ruhunda huzuru,

Annen ölünce zaman durur senin pencerende.
Bir avuç dolusu cam kırığı atarlar ciğerlerine.
Her nefes alışında bir başka yerin kanar,
Ne tebessüm kalır yüzünde ne de ışık gözlerinde.