Işıklar yanıyor körfeze karşı.
Işıklar,
gerdanlık misali ışıl ışıl.
Mısra mısra yağıyor göktaşları
lacivert geceye.
Görenlere müjdeci...
ve sesler hiç kesilmiyor
ama ışıklar,
ışıklar ölüyor sabaha karşı,
tek tek.
Köpekler kuytuda, martılar mülteci.
Üşütüyor insanı çiğli sabah.
Üşütüyor gerçekler.
Gittiği her yere
kendini de götürüyor insan.
Kayıt Tarihi : 24.8.2015 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!