Çiğdem Selçuk Şiirleri - Şair Çiğdem Selçuk

Uzak şehirlerin iklimlerinde bir anı bıraktım usulca benden
Kumsalda ayak izlerimi bıraktım…
Ardında bakışımı
Yüreğinde hayal kırıklıklarımı kilitledim…
Kulağında sesimi
Dudağında öpüşümü

Tek kelimeyle bitirdiklerim aslında beni bitiren
Çekip gidenlerim yalnızlıklarım olmuş çokçadır...
Benden bana kalanlarım hiçliklerimmiş meğer..
Umutsuzluklarımın kalesi olmuş bekleyişlerim
Hüzünlerim otağ kurmuş sol yanımın odacıklarında..
Acıyor

şakaklarıma düşen aklar bile acımıyor gençliğime
yaşadıklarımın mührü yüzümdeki çizgiler
sezgilerimle sevgilerim çatışıyor adeta
ne çok pembe ne çok gri şimdi yüreğimin rengi
gözlerimin karası vurmuş ömrüme
kara gözlü.. kara bahtlı...

Tamam deme ne olur tamalayamadıklarına
Ben seni sevmişim ne çare
Ne bir eksik ne de bir fazla
Yaşamı senle katıklamak herşeye rağmen güzeldi be gülüm
Ben..
Koskoca ben...

sen değildin belki ama; sen gibiydi senden gelen
sensizliği tutuşturdum ellerine gelenin
gözlerinde seni aradım...
bulamadım...
seni kimse getiremedi bana bunca zaman
sensizliği soludum iliklerime kadar

yine yalnızlıklarımı katık ediyorum yeni günü adımlarken
yüreğimin hiçliklerini sarıp sarmalıyorum özenle...
gözlerimi unutuyorum özlemlerimde biteviye...
seni düşümek bile yetmiyor artık gülümseyişlerime...
gülümseyişlerini özlüyorum...
sevgisizliğim ıssız kimsesiz bir çocuk şimdi..

soluk alıp vermekten öte değil yaşam
sınırların ihlali müebbet cezalar hep payıma düşen
gönlümün dört duvarında, iliklerime kadar demir parmaklık olmuş hüznüm
elimin beş yerinde beş ayrı hiçlik bana kalan
yüzün yüzüme değmemişken daha
yüreğinin yüreğime öfkesi ne?

camları bahçeyi gören bir evdi bizimki
her akşam üzeri babamı beklerdim aynı saatte
pencereye ilişirdim usulca
kiremitler tabak olurdu
ağaç yapraklarından dolmalar yapardık ikram etmek için
hele ki; Ceyda'yı dövüp eve saklandığım günü hiç unutmuyorum

bu akşam yokluğunla başbaşaydım
sensizliği kutladım bir başıma
kadehime tıka basa doldurdum özlemini
zil zurna şarhoş oldum...
yalnızlığımı içtim dibine kadar
hasretinle dans ettim şafak sökene değin

hani göğe baktığımda görmeyecektim artık gözlerinin mavisini?
hani hiç ısınmadığım ellerinin sıcağını aramayacaktı ellerim?
kurallar koyup... kararlar alacak...aslalarımı yürürlüğe koyacaktım
yüreğine tebliğ olacaktı hani suskunluğum?
hani içimde taa derinlerimde saklıyacaktım senli anıları?
gözyaşlarımla anlaşmıştım ben hani...?