ilüzyonlarım diye sahiplendim senden arta kalanlarımı
var mısın.. yok musun..ya da var mıydın gerçekte sen?
bulup yitirmeleri mesken kıldım yüreğimin acıyan yanına
sen bilir misin ki sensizliği yaşamanın ağırlığını
hani giderek artar soluksuzluğun
hani boğulur gibi olursun da..dilin hep seni söyler
Şimdi nasıl inandırırım ki seni unuttuğumu kendime...
Sana yazılmış bunca dize...
Dizilmiş bunca göz yaşı varken...
Şimdi nasıl barışırım ki yastığımla;
Yokluğun el pençe divan durmuşken içimde....
Nasıl ama nasıl yok sayarım senli anıları....
şimdi kimsesizliğimi giyiniyorum çarçabuk
titreyen ellerimle çıkardım üstümden sensizliklerimi
meğer ne çok sen kokmuş her günüm...
nasil temizleyeceğim gözlerimden akan gözlerinin mavisini yüreğimden..?
nasıl....?
nasıl alışıcam ben şimdi senzliğime bilmiyorum?
bu gün bahar geldi yüreğimin kışına
bu gün mis kokuyor umutlarım burcu burcu
dünden kalma yalnızlığımı avutuyorum bu gün
ellerimi uzak tutmuyorum artık yarınlardan
çekip almalara,alıp kaçmalara yasağım yok artık
ayaklarım yenik değil
yüreğim deli gibi atmakta
beynimin hükmü geçmiyor gözlerimin ışıltısına
çoktandır unuttuğum bir sevinç içimde çığlık çığlığa
rehber aramıyor duygularım artık gönlümün rotasına
onsekizinde hissettiklerimde bu kadar dolu dolu muydu ki?
hatırlamıyorum...
Canım...
Sensizliği soluyorum şimdi bu şehirde..
Gülümseyişlerini özledim oysa...
Nefes alıp vermelerim yokluğunu içime çekmelerim inan
Son bir bakış gözlerimde takılı senden kalan
Ellerimde sevginin sıcaklığı bir avuç
sevgine demir atmak için yanaştım gönlünün kıyısına
gözünün yakamozuna aldanmış yüreğim...
uçsuz bucaksız bir umman sendeki duygular
ben, sende gözükmüyor hala...
körkütük özledim seni...
gözükara umutlarımın inan;
dünden daha çok..
yarından dahada öbek öbek sana dair bendekiler...
imkansızlar ne çok sevilirmiş meğer?
ulaşamadıkça mı kutsal olur sevdalar?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!