Küs değilim imbat rüzgârlarına
Beni bu saran yalnızlık stresi
Gücenmedim yalancı dünyaya
Sadece küstüm sevdaya
Sıkıyor beni bu hayatım
Yaşamak zor her sevgiyi
Aktarmak zor şiire, sözlere
Sevmek daha zor birisini belkide
Zor layık görmek kendine
Yaşamak zor bir aşkı
Her gece saatin karşısına oturur
Öylece bakarım
Taki gece yarısı olup
Akreple yelkovan gibi
Bütün dertlerin üstüne
Sensizlik binene kadar,
Bir gün hak vereceksin bana
Haklıymış diyeceksin kızmayı bırakıp.
Benim gözümle bakacaksın hayata
Anlayacaksın ne hissettiğimi aylardır.
Nasıl çöl olurmuş kalbi insanın bir anda göreceksin
Gün gelecek sende birini seveceksin
Masallar hep mutlu bitermiş
Giden sevgililer dönermiş
Çekilen acılar mutluluğa eremiş
Keşke bu aşk masal olsaydı
Bitmezmiş masal aşkları
Öğrendim ki mutluluk beklenmez
Ellerimizle sökülüp alınır.
Tanrıya vermediklerinden yakınılmaz
Belki Kızmasa da alınır
Hadi mutlu san kendini sende
Nereye gittiğini bilmediğimiz bir yolda giderken,
Nereye gideceğini, bildiğimiz sözler söylemek niye?
Neden böyle, Kime neden bu öfke,
Ölümün kapımızı bir çalacağını bilirken
Ölmeyecek gibi yaşamak niye
Aşmak istiyorum kalbimdeki dağları
Sana sunmak istiyorum kalbimi
Yudum yudum iç sevgimi
Gözlerimi sar gözlerinle
Bırakma ellerimi ayrılık günü geldiğinde
Seveyim istiyorum seni
Bakma bana öyle kandıramayacaksın bu kez
Ağlatmayı başaramayacaksın
Âşık edemeyeceksin yine kendine
İnanmamıştım zaten hiç sevdiğine
Hiç olmamıştı ellerin benim
Yollar biter mi hiç
O zavallı sevgiler gibi?
Gidenler döner mi hiç
Kader mahkûmu trenler gibi?
Belli ki gidenlerin hepsi mutlular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!