Sisler arasında bir yalnız adam
Beyazlar içinde kayboluyor
Gidiyor betonlaşmış hayatın iğrençliğinde
Sağa sola savruluyor
Sesler arasında bir yalnız adam
Umutla bakmalı insan hayata,
Umut ettikleri gerçek olsun diye.
Çaresizlik bir tek ölüm söz konusu olduğunda kabul edilebilir bir olgu olmalı. Umutla bakmanın yanında gülücükler atmalı insan hayata.
Gülücük atıp gülücük bulabilsinler diye.
Aynı bir aynaya bakmak gibidir hayata bakmak.
Ters bakarsan ters görürüsün,
Vicdansız bırakıp gittin beni
Ben sensiz yaşayamam ki
Birde arayıp soruyorsun
Diyorsun nasılsın iyi misin bari?
Sen gittiğinden beri
Yaşamak zor her sevgiyi
Aktarmak zor şiire, sözlere
Sevmek daha zor birisini belkide
Zor layık görmek kendine
Yaşamak zor bir aşkı
Duydum ki bizi terk etmişsin, sağlık olsun
Duydum ki ansızın gitmişsin varsın olsun
Duydum ki gözlerini açık unutmuşsun
Yerin yurdun hep cennet olsun
Sende yosan ben oynamıyorum
Yalnızlığın otobüsüne bindim gidiyorum
Yabancısıyım yolların, durakları bilmiyorum
Kalabalığın içinde
Kar tanesi misali eriyorum
İlk gidişim değil belki
Küs değilim imbat rüzgârlarına
Beni bu saran yalnızlık stresi
Gücenmedim yalancı dünyaya
Sadece küstüm sevdaya
Sıkıyor beni bu hayatım
Yollar biter mi hiç
O zavallı sevgiler gibi?
Gidenler döner mi hiç
Kader mahkûmu trenler gibi?
Belli ki gidenlerin hepsi mutlular
Aşmak istiyorum kalbimdeki dağları
Sana sunmak istiyorum kalbimi
Yudum yudum iç sevgimi
Gözlerimi sar gözlerinle
Bırakma ellerimi ayrılık günü geldiğinde
Seveyim istiyorum seni
Bakma bana öyle kandıramayacaksın bu kez
Ağlatmayı başaramayacaksın
Âşık edemeyeceksin yine kendine
İnanmamıştım zaten hiç sevdiğine
Hiç olmamıştı ellerin benim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!