En azından bir tek gerçek dostu olmalı insanın.
Sevgiliden, anneden, babadan, kardeşten, akrabadan öte bir dostun olmalı.
“Neyin var ki senin övünecek? ” dediklerinde “dostum” diyebilmelisin gururla.
Sahip olduklarını karşılık beklemeden dostun için verebilmeyi göze alabilmelisin.
Mutlusundur, hayat tam istediğin gibidir.
Sevdiğin vardır, sevenin vardır,
Entegresi yanmış insanlığın
Yolunda gitmiyor bir şeyler
Ölçülemiyor sevginin gerçek değeri
Para hırsı basmış sevginin yerini
Dostluk devresi arızalı
Seninle soğuk havalarda sarılarak oturur
Sokak aralarında birlikte uyurduk
Yarım kuru ekmek ile bir parça simit bulsak
Sevinçten havalara uçar
Kendi dünyamıza kral olurduk
Lisede matematik derslerim
Şiir yazarak geçti benim
Bilmem herkes gibi sevgi TOPLAMASINI
Hatalarını insanın yüzüne ÇARPMASINI
Her şeyden kendine pay ÇIKARMASINI
Onun bunun mutluğunu BÖLMESİNİ
Sessiz aşk
Seni her gördümde
Ilık bir rüzgar esiyor kalbime
her sevdiğimi söylemek istediğimde
bir şeyler oluyor dilime
Yağmurlu sabahlarda İzmir,
Küçük bir çocuk gibi oluyor gözümde,
Gözleri yaşlı, telaşlı, masum ve temiz...
Sonra bakıyorum kafamı kaldırıp dağlarına
Gözümde büyüyor, aşık oluyorum İzmire;
Sevmek filan değil bu aşık oluyorum adeta...
Sen nesin
Sen nesin benim için bilmiyorum
Dost musun düşman mı?
Sevgilim desem, değilsin
En sevdi halimde bıraktın beni
Şiir kulesidir şairin
Kendi olmasa da duyguları yaşar şiirde
‘’Bir kelime’’ ağlatmak içinde kullanılır
Sevgini anlamak için de
Şiir kalesidir şairin
Elveda derken tüm bitişler ben bir merhabayla ayrıldım senden
Çünkü anladım ki içimde kalmıştı bir parçan sen giderken
Gitme dedim… sessiz bir çığlık attım ardından sesim çıkmadı…
Boğazıma dolandı sevdan..
Ağlayacak kendimi parçalayacaktım,engel olmasaydı içimdeki parçan ağlayamadım…
Seni sensizde sevebileceğimi sandım.
Birdaha yazmayacacağım bu son
Aramayacağım ve sormayacağım
Adını bile anmayacağım
Deniz mavisi gözlerimle ağlamayacağım
Sen bu şiiiri okurken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!