Cevat Çiloğlu Şiirleri - Şair Cevat Çiloğlu

bak,
onu koru.
sakat olanı,
özürlü olanı.

onu sev.

o gecede,
gecede bir şey vardı.
geceyi tutan,
geceye karanlığı bırakan,
ve karanlıkları aydınlatan,
bir şey.

hangi toprağa düşmüşse terim,
o güne damla, bu güne yağmur.
hangi toprağa düşerse yüreğim,
o güne kıvılcım, geleceğe alev.

aklıma geldikçe,
arıyorum,
seni sana soruyorum.
yanıtında,
uzaktayım diyorsun.
sonra,

ağaca yazmıştım,
ismim düşmüş dağlara,
ve yayılmış yıllara.
ardından anılara.

ve o gün,

çek iskemleyi,
kıyıcığıma,
gel yanıma dostum.
güneş doğdu özüme,
selam söyler ikimize,
ışık saçarak.

yağmur güneşimi alıp götürdü,
daldı güneş bulutlara,
karanlıkla mavilik perdelendi.
yağmur altında,
kuşlar sustu dallarda.
tek gördüğüm,

öyle derin ki,
sessizliğin kuyusu.
bazen içine girip,
çıkamıyorum.
sonra,
karanlığa tutunup,

düşlediğim uzaklıkta,
bir evden,
buğulu pencereden,
sen bakardın.
ben hüzünlü ezgiler,
eşliğinde,

ben bu aşkı çiçekte görsem de,
sen aşkını bende gör.
ben seni bende görürsem,
o an sende beni kendinde gör dem.

bu ara,