Cevat Çiloğlu Şiirleri - Şair Cevat Çiloğlu

kulluğuma,
laf etmişsin.
kul olduğuma,
gölgesinde yürüdüğüme,
O gerçek değil demişsin.

canlarım.
canıma can katanlarım.
ki varım,
sizinle,
sizi Yaratanla.

öyle derin ki,
sessizliğin kuyusu.
bazen içine girip,
çıkamıyorum.
sonra,
karanlığa tutunup,

içim çok acıyor çok.
hani nefesin buz olur ya,
soğukla ılınınca,
camda,
ve his nefeslenince,
dudak soğur ya,

bağ dağa bakar,
dün geçmişe,
bugün yarına sarkar.
ne yaparsan yap,
zaman hep ölüme akar.

bu ara hep gecelerdeyim,
yalnızım.
gökyüzü karanlık,
güneşi gasp etmiş.
karanlık her yerde,
zaman ay batımında.

ben aklımda,
zamanda gezinirken,
geçmişimi,
yerlere serilmiş,
deste deste gördüm,

bana,
nereden geldiğimi,
toprağımı,
yeşil dağları,
bağları,
bahçeleri,

sen gidince annem,
ben çok aç kaldım.
hep acıktım,
ekmek kırıntıları tanık,
açlığıma.

uzaklara bakıyorum,
senden de uzaklara.
baktıkça,
karanlıklardaki ben sustum.
düştüm bir hissiyata.