Yol almaya gidilirken
Büküntülerinde yaşamın
Doğru ve yalanın tanımı kadar
Kesin ve keskin
Aritmetik eşitlemesi asla olmaz
Harmanı da olanaksız
Ne yanlış doğru olabilir
Ne de doğru yanlış
Dolaysız
Kıvırmaksızın
Sorular
Vicdanlarda tekdüzeliğe batarcasına
Batmalı iğneler
Yaşam biçimi midir acımasızlık
Ve sorular
Ve insanlar
İnsancıklar
Umutsuzluk
Şablonu olmuşsa sömürünün
Ve açlıktan nesil yitiriyorsa canlılar
Nedenler
Nedenler
Sorgulanması gerekmez miydi milyon yıllardır
Canlı cansız her şeyin başından
Gelip geçip gidenler
Ve sonuçlar
Parmak aralarındaki kadar kaçamak bakışlar
Bilinenlerdirler
Bilinerek bilinmediler
Hepsi bu kadar
Hesaba vurulsaydı
Bir doğrulayanı olsaydı her şeyin
Sorgulasaydı salt kendini her insan
Sorgulansaydı gerçeklerle
Yaşamaya değmez miydi dünya
Bir oyun mu acaba yaşam
Sahnelenen yıl be yıl
Kuşak kuşak
Kader konmuşsa adı saflığın
İnsan
Kendisine mi
Yoksa başkasına mı uşak
Bolluk ve bereket
Kör hırsına tutsak edilmişse bencil varlığın
Ve eşitsiz paydaların çözümsüzlüğü olmuşsa yaşamın adı
Ve hep
Yoksulun damağındaki ise ahlaklılığın ağılı tadı
Her sorunun karşıtında duraksıyorsa düşünceler
Ve adına kader denmişse
Sorgulayamamıştır insan kendini
O zaman hep başkalarıydı yargılayanlar
Yol alamadılar
İşe yaradı mı üzgünlük
Gördük bilmem kaç bin yıldır
Hep yarı yolda kaldılar
Ne denli deli
Ne denli divane
Ne denli varlığına umursamazsa insan
Doğruya
Ve yalana
Ters taraftan inandılar
Nice ki
Doğruyu yalan
Yalanı doğruladı insanlar
İşte o an
Sefalet
Çöreklendi başa
Bir can alıcı oldu insan
Bela yine kendileriydi
Kovamadılar başlarından
Umut ve çözüm
Şu ikisi
Hep vardı da kuruluşundan bu yana evrenin
Ağır basan ben oldu bencillik oldu
Atamadılar başlarından
Yok dedirtirler kendilerine
Görünmez gibidirler
İçimizden birileri
Kuytuların keneleridir
Kan emici sülükleridir onlar
Hangi çekimi içinde isek yüklemin
Ve herhangi bir zamanında evrenin
Doğruysa gördüğümüz göz
Doğrudur dilimizdeki söz
Dost vardır görmediğimiz
Dost vardır hep üzerimize giyindiğimiz
Kimi kederimizdir yürekten
Kimi sevincimiz içten
Yoklara karışanda bencilliğimiz
4 Ağustos 2010 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 4.8.2010 18:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!