Görme beni, geç git yanımdan.
Ne farkın kaldı ki diğer kadınlardan?
Ne dargınlığı ifade eden jestlere,
Ne de asık suratlara gerek var...
Ben alışkınım, dön git arkana bakmadan.
Durmak ve ilerlememek geliyor içimden.
Bir ses ki, otur diyor derinden.
Sesleniyor, geri dönerken çıktığım yoldan:
Acele etme uzan, çağı gelsin, biraz dinlen.
Vakitsizce, pek vakitsizce.
Her bir derince nefes alıp verişim,
Beni bir yaş daha kocattı, bilin.
Vuran sancılar, acılar, sonlandırdı yaşamımı.
Yine de yeniden, tekrar doğdum bilinçsiz.
Isırmaya geliyorum sizleri,
sonumu bile bile.
Ama yapacak başka bir şey bırakmadınız ki sizde!
Benim talihim bu,
at sineği olmak ve,
Bak penceremden bir ışık giriyor,
Dalgalar arasında ilerliyorsun,
Bata çıka düşünceler deryamda.
Bak penceremden bir ışık giriyor,
Biraz hüzünlü, biraz mahsun bakıyorsun,
Hayalimde, duru bir kalple beni severek.
Beni kastederek, "O Türk değil." diyen,
Sanadır bu sözler, kulak ver ey cahil!
Sana sesleniyor Gökalp'imiz dünden,
"Soyca Türk olsa da piçtir, Türk değil,
Bir insan, bu kadar nefret ettirebilirdi herhalde kendisinden;
dün "yüzlercenin" içindeyken,
yüzlercesi de etrafımdaydı.
Bugün sayımız bir elin parmaklarını geçmez: Yalnız ben ayrılmadım sürüden, sürü de benden ayrıldı.
Seni görmek, sana rast gelmek istemiyorum.
Muhakkak bir başkasının yâriyken sen, seni
Gördükçe erimek, azap çekmek istemiyorum.
Senin gibi bir güzeli rahat bırakır mı yamyamlar?
Hiçbir işe yaramayan, aylak bir adam!
Bu kültürün insanı beni sever mi?
Bu insanlık beni sever mi?
Bu insanlar beni sever mi?
Ben, onların anlayışındaki insan mıyım?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!