Cennette Yangın Var Şiiri - Rukiye Çelik

Biliyorum,
Bir gün sen de cam bir nesne gibi kırılacaksın
Üzerinde yürüyecekler çimen gibi ezileceksin
Adına gül diyecekler, dalından koparacaklar
Kokun enfes, renklerin muhteşem, vazoları süsleyeceksin
Ama dikeninden ayrıldın boynun büküldü
Bir kelebeğin ömrü kadar oldu ömrün, solacaksın...

Solmak canını acıtacak, başka bir şey olmak isteyeceksin
Örneğin:bir ağaç olayım gölgemde aşklar büyüsün
Dalımdan meyveler toplansın diyeceksin
Ama “meyve veren ağaç taşlanır” fikriyle taşlanacaksın
Bir kıvılcımla canın yanacak, külün arka bahçede saklanacak
Sen yine öksüz, sen yine yetim
Ve sen yine hiç bir şey olarak boşluğa asılacaksın! ..

Hiçlik de boşluk da yakışmayacak sana
Kadın olmayı geçireceksin aklından
Kulağına aşk fısıltıları gönderen bir eşin olsun,
Sevip okşasın, değerini bilsin
Çocukların ardın sıra yürüsün isteyeceksin
Ve bu umutlarla yarınlara taşınacaksın...

Sonunda bir erkeğin duldasına gireceksin
Ama sevincin yarım, düşlerin alabora olacak
Bileklerinde zincir, sözlerin eksik, kalbin kırık
Sallanacaksın...
Yaşamadın, yaşattın, karşılığında ödüller aldın
Ezildin, yaralandın, yüreğin paramparça, şaşıracaksın...

Anaydın katlandın, sustun, yüreğine ağladın
Ama sonsuzu işaret etmedi bu gidiş, bu suskunluk
Dillendin: yeter insanım dedin, sesini yükselttin!
Kıymetin bilinsin, ruhun huzura ersin istedin
Hakkını aradın, sokak ortasında dayak yedin
Çocuklarının gözlerinde sorgulandın, kurşunlandın
Ecelsiz ölümü tanıdın, var mıydın, yok muydun
Hayalin mi, suçsuzluğun muydu ölen? Bilemedin!

Yanıtsız sorular ve ağlayan duygularla düştün yere
Bulutun attığı yağmurla ıslandın
Kadınlığın, analığın, insanlığın kanlar içinde toprağa karıştın
Huzur için çıkmıştın yola, geçmiş olsun bu yol sana...
Adın kadın, adın anaydı; bir yudumluk su, sevgi tadında
Bir kaşık lezzetli yemek, mutluluk adında
Bunlardı aradıkların ve bulduğunu sandıkların! ..

Şimdi soruyorum sana:
Sen bu dünyaya niye geldin be kadın?
Hayat ne renkti, güneş ne zaman doğar, ne zaman batardı?
Mutluluk, sevinç ne demekti bildin mi hiç?
Cennetin cehenneme dönmeden gökkuşağını gördün mü hiç?

Rukiye Çelik
25 Mart 2013/ANKARA