Bir kez kaçarsa gökyüzüne uçurtman hayata daima küser insan
Ben şimdi gidiyorum
sapından fırlayan bir bıçak gibi
gözlerim yarıyolda inenleri arıyor
içimde Uzak bir şehrin
Gecelerini büyütüyorum
Kaçmak istedikçe çocukluğumdan
Hep kızıl saçlı kız gelir
Bir bir Aklıma
uzanırken gözlerim geceye
O an bir bıçak saplanır
kartal kadar yüreğime
Tersine döner dünyam
Gökyüzü kararmış gün dolanmış
Baktıkça gözleri geliyor Aklıma
içimde düş kırıklıklarım
Akşamdan kalan
Demlenmiş çay gibi
Bir dudak payı boşluğunda
Göstermelik adam değildim
sana yazılan şiirin
satır başlarında.
Oysa ne kadar değişmişsin
sen
gece gözlüm
YASTIĞIMI TAŞA ÇEVİRDİM
Arasıra geliyor aklıma
Banane diyorum
Biraz yorgunum Biraz kırgın
Birazda kirletti yaşamak beni
Biz hep yaralı kuşları sevdik
seviyorum kendimle dertleşmeyi
seviyorum bendeki benleri
Herbirisi yaşanmışlıkların eseri
Biraz mahsun birazda deli
AÇMA
Ağır ağır geçecek mevsimler
Bir bir ağaracak saçlarının teli
Bakmaktan solacak mutluluk resimleri
kapının ziline hep yalnızlık basacak
Beni andıkça için parçalanacak
AÇ YÜREĞİNİ
Güneş doğacak birazdan
Yağmurla gelen sonbahardan
Yeniden sevmekten korkar olmuşuz
Aç yüreğini güneşe
Ruhunu birleştir kirlenmemiş maviyle
KÜKRE ŞİMŞEK
Çıldırt bizi
Bir gece yarısında
mavin gökyüzüm olsun
Beyazın ıssız sevdam
kaçan kancık
ÖZLENENİ ÖZLERKEN
Ah be hayat
Bir banliyö treni gibi geçtin
ha vardın ha yoktu izlerin
uzun uzun çalan şarkılarda
öylesine özlerken seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!