AZEM KIZI
Toprak kokusu gibi sardı
İçimi bir bir anılar
Titriyor ellerimde mısralar
O çocuk gülüşlerin
ılgın ılgın esiyor rüzgarda
BAHARIN YAPRAĞI
Bir kız çocuğu olmalı insanın
gözlerine bakarken tanrıya şükredeceği
arkasından yetişip koşacağı
adını anarken yüreğinin dağlanacağı
Bir kızı olmalı insanın
BEKLEYİŞ
Alaca karanlık çökmüş geceye
Önümde heybetle coşan bir nehir
Kıyısında yıkılası leş kokan
Serkeş ayyaşlar
Etrafında en çirkininden aşıklar
BENİM KIYAMETİM
Bir kaç anlaşılmaz kelime
Birazda dağıtmışım bu gece
Haydi dön yaralı bırakma
öldür. öyle git
Altı kısık kalmasın kelimelerin
BİRİ BEYAZ
Ne baharda nede yazda
Hazırlanma sakın kara kışta
Sana her Kandığımda
Son bahar çökerken gel
ANNE
Yokluğunla didişmeyi bakışınla gülüşmeyi
Üzüntünle sevişmeyi yaranla savaşmayı
Duruşunla öpüşmeyi toprağınla örtüşmeyi
Soğuğun soğuk olduğunu
Kefenine sarıldığımda Anladım anne
BİR UMUTTUR YAŞAMAK
Susar elbette bir gün
patlıcan karasına dönen
Dudaklarım susar
seni nağmelerin en derininden
çalan ıslık susar
ÇOCUKLUĞUMA ÖZLEM
çocukluğumdaki gibi uçurtmalar uçurup
çomak oynasaydık
kuvvetli vursaydık
beline kadar saplansaydı toprağa
geri çekemez olsaydık
DAHA AYAZIN VAR
Ey kahpe rüzgar
Nasıl esersen es
Seni seviyorum diyen çığlıklara
İsyan yok vedalar var
Bakarken gökyüzünün karasına
DENİZ
Denizden gelir koca koca dalgalar
vurdukça ayaklarım yaralar
kaldırır kadehimi dururum
deniz ben senin ölmüşüne hastayam
aklım dönme dolapta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!