Cengiz Özkan Şiirleri - Şair Cengiz Özkan

Duy artık feryadımı
Eksilmesin ömrüm
Dön gel

Gel ki dinsin bu kasırgalar fırtınalar
Durulsun bulanık seller

Dumanlı yoldur gittiğin.
Geride yuvan yumurtan,
Az ilerde mayın ve uçurum.
Düşeceksin...
Kırılacak kanatların.
Dudaklarından akan

Düşer gölgesi güneşin,
Sevişen eller üstüne.
Dağ olur silueti âşıkların.
Günün kızıl batımında.
/ Her gün batımı
Bir tanımıdır aşkın

Ağır ağır
Yağıyor hüzün
Gökkubbeden
Nerdesin ey yar
Görünmüyor yüzün

Gitmezdi feryadım yüce Tanrı'ya
Yazdığım mektupta pul olmasaydın
Kâr etmezdi bana türlü acılar,
Dikenleri sivri gül olmasaydın.

Bakmazdım gözüne, giryan ederdim;

Çok gezdim dolaştım; hepsi bir rüya,
Yaş erdi kemale, yol verin dağlar.
Ne güzeller gördüm, bir ceylan var ya,
Doyulmaz cemale, kol verin dağlar

Çayların serindir, düze akıyor,

İşte geldim sana, aç kollarını,
Koş sarıl boynuma, canım olursun.
Kırma gel hatırımı, ver ellerini,
Gidelim buradan anım olursun.

Duysun bütün dünya ben sana aşık,

Gözlerimden düşsen yüzüm tutar seni. Cengiz Özkan


Umudu sordular bana; senın gözlerine baktım.. Cengiz Özkan

Sevgili terk edince teseliyi arkadaştan buluruz. Cengiz Özkan

Aşkın ateşinde yanıyor közüm
Kör eyledi beni, görmüyor gözüm
Dil yarası ağır, yetmiyor gücüm
Feryat imdat budur son sözüm

Ömrümde görmedim baharla yazı

Bir yanım deniz
Diğer yanım körkütük toprak
Tepemde hançer gibi güneş
Aklımda sen

Gel yar