Cengiz Esgin Şiirleri - Şair Cengiz Esgin

Uzay zamanda ilerliyorum etraf boşluk
Kalem sayfaları çiziyor vakit kuşluk

Akıl soruyor bunca yıldız nereye asılı
Şuncacık parmaklara parmak izleri basılı

Şiirler vicdanı kilitlediğim sığınak
Kelamlar heceler kalbimde yığınak
Fırlatırım çekerek doğrunun pimini
gerçekler rahatsız edecektir kimini
Savurduğum yalan safında patlasın
Suskunların ar damarları çatlasın

Sabırla üflediğim kıvılcım
Üflerken gırtlağımı yırtan nefes
sahibinden kalbi koruyan kafes
Omzumda ikinci el semer
Saksıya dönen kalp
İçine ektiğim tohum

biri ölüm dedi diğeri korktu kaçtı
Onlar vuslat diyerek gönlünü açtı
Azrail'i görünce kuş kendisi uçtu
Kabri kürekle değil kalemle kazsınlar
Yeter ki mermerine adamdı yazsınlar

Ölüm diyenler çoktan korktu kaçtı
Vuslat diyenler bize gönlünü açtı
Azrail'i gören kuş kendisi uçtu
Benim kabrimi kalemle kazsınlar
Yetmez mermere adamdı yazsınlar

İlerlerim zannettim geri kaldım
Nefsin elinden imanı zor aldım
Bilmedim bilenlerden akıl aldım
Yalan söyleyen diller şişmiyor
Her topraktan adam yetişmiyor
***

Sessiz gecede döllenen tohum
Susarak öten evrensel bülbüller
An an akıyor zamansız geceler
Lef-i Mahfuz'dan fışkırır heceler
***
Bir de akıldan ter şiir şiir süzülen

Sessiz gecede döllenen tohum
Susarak öten evrensel bülbül
An an akıyor zamansız geceler
Derinden fışkırır güçlü heceler
***
Bir de akıldan ter şiir şiir süzülen

Kendime bir kule örüyorum
Rüyalarda zirve görüyorum
korkuları sayfalara gömüyorum
Sevdalarım koyduğum ilk tuğla
Gözyaşı harç, ağla Cengo ağla
***

Üsküdar'da simitler hem gevrek hem yanık
Dişlerim koparmış çiğniyor odur tek sanık
Burnum kavruk simit kokusuna hep tanık
Her sabah vapurla Boğazdan geçerken işe
Ah İstanbul bu oynadığın oyun kapalı gişe
***