Cemile Düzgün Şiirleri - Şair Cemile Düzgün

Altın saçlarıyla, savrulmuş yele.
Aşkın ocağında karılmış küle
Yanık türkü söyler, düşmez mi dile?
Kendine yâr saymış gökte yıldızı.
Alev denizinde,bir denizkızı...

Hasret kuşalı her yanım
Aşk dokulu kafeste gel...
Senin ile ışır tanım
Kuşlardaki şen seste gel

Zor, oyunu bozar derim

Gülen yüzle, tatlı sözle gönüle,
Tutsun diye maya çalmak ne güzel.
Bir alan bulunur diyerek yele,
Döke-saça selam salmak ne güzel!

Boşa sayılmadan tüm çabaların

Sen, gerçeklerden kaçışım,
Platonik aşkımsın
Sen rüyam, hayali dünyam,
Aşka susuz yüreğe ırmağımsın...
Sen platonik aşkımsın...

Ben;
Okulumun kapısından girdiğimde
Şu hayat terazisinde
Sevgiyle, hoşgörüyle, özveriyle
Dengelenirim…
O feyzin ferahlığı nefesimde

On dört şubat tarihi sevgi, aşk tarihiymiş,
Öteki günlerimiz nefretle mi geçecek?
Mağazalar, vitrinler aşkın pazar yeriymiş
Mananın urbasını hangi terzi biçecek?

Sevgi derecesini madde tayin ederken,

Sokakta bulduğu naylon bebeğin
Olmayan saçını tarıyor gönlüm
Gönlü çiçekl çiçek şu kelebeğin
Düşen kanadını arıyor gönlüm

Ekleyememişler derde dermanı

(Manisa-Salihli Şiir Şöleni'nin ardından 2005)

Sevinç çığlığımın düğümü koptu,
Ufka pencereler açan Salihli,
Şiir sevdasıydı,haleler yaptı
Meltem edasıyla geçen Salihli...

Bir goncanın gülşende açtığı ay ağustos,
Bir ömrü çekip çekip gerdirendir, yay gibi.
Zümrüd-anka kuşunun uçtuğu ay ağustos.
Bundan böyle ağustos,katlanılmaz ay gibi...

Sevda desenlerinin çizildiği ağustos.

Hâlâ uslanmayıp aşkı ararsın
Her bulduğun göle dalma a gülüm
Yine üzülürsün yine ağlarsın
Sakın aşık maşık olma a gülüm

Kimisi koparır, kimi fırlatır