Ölmeler denizinde
Her ecel bir kez boğulur
Yitip gider kuşlar
Mevsim kehribara boyanır.
Söz uçar yazı kalır zannederiz
Geriye acının tortusu kalır..
Kelimelerin uykusudur sessizlik
ya da noktanın demir atması
aklın sularına.
En çok sessizlikte tanırım ben yüzünü,
bir de akşamın alacasında.
Cam önlerinde kuşlar birikir sessizliğime..
Elbet hayat
bizim gözlerimizle de
bakacak,
kucak açmış gibi
yabanıl bir aşka
ellerimizi tutan
Susuz bahçelerde
bir nilüfer imkansızlığı
benimkisi..
Sesimde biriktirdiğim
binbir susuş,
gecenin en karanlığında
Yeryüzünde
yalınayak yürüyüşümdür sebep
bu yaz dolu suların toprakla vuslatı.
İçimden bir dilek tutarım,
acır bileklerim avcuma dek.
Suskunluğuna nice yaslar tutulur,
Bir duvarın ardındasın.
Gözlerinden dökülen
yitik bir ilkbaharın külleri,
sesinde
suskunluktan beter bir avaz.
Üzgün bir gökyüzüne
bir an,
bir bakış,
yürekten damlayan
bir damla ter..
o bakışın derinlerinde
bir kuyuysa aşk,
Yokluğunda
Gülüşümü bir darağacına astım
Hep yaralı kelimeleri dizdim satırlarıma
Sonbaharlarla yıkadım yüzümü
Aynalarda aradım yüzünü.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!