Tek
sana koşarken yoruldu
içimdeki cılız yılkı,
Oysa yaralarıma bastığım
iyot kokulu şiirler vardı ceplerimde.
Senin düşlerin dilsiz İstanbul,
Söyle
şirinsin dediğim,
güzelsin dediğim,
bu semanın kırlangıcı dediğim.
Yalvaran gözlerle
geceyi kusmak
Karanlıklar içinde
Tutunacak bir dal aradığımdır
Sessizliği kelimelerle boğmak.
Heybesinde bir tufan taşır
hayat..
Kalabalıklarda
Annesinin elini bırakmış
Çocuk cesaretiydi
Seni sevmek.
....kaybolmamak imkansızdı.
Kendime küstüm,kendime.
Camlar düşerken yerlere.
Gözyaşının acı dikeni
batınca gördüm asıl,
hiç kimsenin görmediği kadar
acıyı
Durdum.
Bir akçaağaç saklamıştı günışığını kendine
Yapraklarından süzülen
Kar endişesini gördü kirpiklerim.
Islanmış sularda
Kupkuruydu bir ilkyaz.
Kördüğümün
Kadere inat bağlandığıdır
Yaradaki kırılgan akşam.
Dokunur sızının şahdamarına
Ve şimdi tutuşan isyandır
Naçar kavında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!