Celil Çınkır Şiirleri - Şair Celil Çınkır

Sürgünüm; gurbet elde! Elin hükmü zor bende
Bahtıma nankör çıksa, rolde sanan biriyim
Küllerim eşelense, altından nehir akar
Sürgünüm; adım dilde! Yolun hükmü Tur bende
Nasibime kör çıksa, hâlde kanan biriyim
Gözlerim neşelense, bulutlar şehir yıkar

Yüreğim sol yanımda, olur bir avuç toprak
Bilirim yaşayamam, sensiz kalan dünyada
Dayanma gücüm biter, açarak beyaz bayrak
Gelirim yaşayamam, sensiz kalan dünyada

Gözüm olmaz feleğin, devrinde, devranında

Son deminde, umutlarım sönmeden
Teşrif etse düşlerimin perisi
Can aslına rücu edip dönmeden
Canan gelse lafı güzaf gerisi

Gece gündüz baharımda kışımda

Arzulama gönül yâri boş yere
Düşler sokağına çıkmaz yol bugün
Ruhumun sazları efkâr içinde
Hüzzam makamından çalar tel bugün

Feryadın hükmü yok, benden gafile

Gönlümün emrinde aklım, nefsime çırak Çalabım
Ellerimde eserini, kıskanır ırmak Çalabım
Götürmezse eller sana, çizerim zikzak Çalabım
Hak Çalabım, Hak Çalabım, sencileyin yok Çalabım
Günahlarımız yarlığa, ey rahmeti çok Çalabım

Dost dostu üzemez bilesin asla
El olur eline, elinden öte
Kar yağsa da göğe kulaç atınca
Sal olur seline dalından öte

Bin ayıp örtermiş bir dirhem etler

Gelse de ikinci baharın kışı
Gönlümün sesini kısamıyorum
Düşlerimi bırakıyor saf dışı
Aklımı yerinden sarsamıyorum

Üflerken ruhumu, esma yoluyla

Bahçıvanın pir olsa da, gül dalında solar bir gün
Unvanın şah, sör olsa da, yer kapını çalar bir gün
Mars, emrinde yer olsa da, melekül mevt dalar bir gün
Vaktinize hazır olun, ecel vardır, gelir bir gün
Emanettir kuşça canın, ıssı vardır, alır bir gün

Suların gölgesinde aboneyim beşlere
Saatimden ay alan yıllarından usandım
İstiflerken dalışım hüzünleri kaşlara
Cemalimi yurt bilen sellerinden usandım

Vermede hünerlisin gurbet elin payını

Düşlerime inat, hüznüme tavan
Yaptıran sevdanın türü başımda
Temelinden çözer sürgünü bir an
Dolaşsa aklımın kiri başımda

Bahtım kırk yılda bir gülünce yüze