Celalettin Kurt Şiirleri - Şair Celalett ...

Aşk bir kesik hançer ucudur
Her nereye batsa
Hüzünleri sıralar
Parçalar pâre pâre yürekleri
Sînelere çentik atar
Sevenleri bir değil

Dibâcesi aşktır, şirâzesi aşk
Nihâyeti aşktır, gülce sesi aşk
İstanbul üstüne şarkılarımın


Dilde fasl-ı bahâr, İstanbul’da yâr

Yetik Ozan’ın Bağlama
Şiirine Nazire

Kaç asır çalındı, söylendi böyle
Bizim türkülerin töresi vardır
Kimi gülce kokar, kimisi nergis

Isırgan otlarınca ellerime batan
Hüzün dolu bir ayrılığın ardından
İstanbul geliyor aklıma
Kalkıyor yolların uzun boylu şuh
En sırlı, en mahrem perdesi
Şiirler dokusuyla, yâr kokusuyla

Gel ey gözlerine destanlar yazdığım Aydibâ
Sen gittin, yalnızlığa büründü kaldığım şehir
Takvimleri unuttum, hasretin yıllara vurdu
Yürek yangını mı söndüremedi hiçbir nehir
Marmara yandı, çarpıştı dalgalar gerine gerine
Benimse tahammülüm kalmadı hiç beklemeye

I. Beste Hüzzam: İSTANBUL RÜYÂLARIMIN /
EFSUNKÂR ŞEHRİYDİ
a-

Yıl bin dokuz yüz yetmiş altı; eylülün on ikisiydi takvim
On yediydi yaşım, henüz bıyıklarım terlememişti

İlkyaz esintisi güzel Gülnihal
Gökçe gözlerinde umutlar yanar
Gönlünde yeşeren güller üstüne
Sevgiler, sevdalar, yarınlar konar
Ben leyli sevdamla serden geçerim
Yüce doruklarda zoru seçerim

O amcalar umutlarımızı çaldılar yarı mavi
Sevdalıydık, serâzattık, ah! Deli taydık
Yüreklerimizde akınlar vardı güneşe doğru
Ve ekmeği ve suyu paylaştıklarımızla
Azığımız gül kurusuydu yolların sonunu okurken
Yarınlarımızı besleyen menekşe süslü rüyâlardı

Gidişin gündüzdü
Gecelere büründü yaşadığım şehir
Soldu günün ışıkları
Kuşandı öksüzlüğümü kaldırımlar
Bir ben kaldım kaybolan bu şehirde
Bir de gümüş kanatlı martılar

Kristal camlar gibi
Kırılgan bir yüreğim var
Seni uzun zaman görmesem
Duymasam ipek sesini
Kopar kıyametler
İçimde volkanlar patlar