Celalettin Kurt Şiirleri - Şair Celalett ...

Unutmak mı! Mümkün değil bundan sonra
Kayda giren demirbaşlar gibi içimdesin
Demirbaş dediysem; kayıtlardan düşer sanma
Hiç kayıttan düşmeyecek biçimdesin
Ey hercai rüyâlar yaşatan kalbimin sebebi
Aydınlığın muştusunu sende buldu bu yürek

Her şey söylendi
Dense de aşk üstüne
Söylenecek çok şey var
Tükenmedi henüz söz

Biliyorum

Yüreğine sar
Götür beni buralardan
Cancağızım
İsterse batsın
Yüz bin kere ellerime
Yüz bin yaban dikeni

Taht kurdum Yoroz’un en yücesine
Seyrine gül ektim ey deniz ana
Bütün mavileri aldım üstünden
Kara gözlerimden renk çaldım sana
Sevda yeşilini gökkuşağından
Yaktım ellerime çıkmayan kına

Dibâce-i aşkla çıktım yollara
Gül sözler derledim, feryâda düştüm
Ahdettim sunmaya yâre kavlimi
Vuslatı düşündüm, kendimi aştım
Hasretim büyürken bin bir biçimde
Sevdaya yöneldim, sel oldum taştım

Bu gece çırpınır, didinir, durur
Gönlümün çırpındığı gibi deniz
Gerinir, çarpışır dev gölgesi dalgalar
Gelirler, raks ederler dizlerimin dibinde
Andır; mutedil, ince bir hava çalınır
Rehavettedir, dinginleşir, durulur deniz

Bu akşam gideceğim bu şehirden
İçimde hep İstanbul kalacak hülyâlı
Kızıltoprak koyundaki hatıralarımla
Güllerle donanmış bir ömür geçireceğim
Leylakların kokusunu, şiirlerin dokusunu
Bağdarımda büyüteceğim her mevsim

Hercaî çiçeklerle bezediğimiz
O görkemli bahçeden şimdi eser yok
Lalelerimiz, menekşelerimiz
Girdiler solgunluğun demine
Dalları bir yana düştü
Yaprakları bir yana

Akşamların
Geç olduğu bir mekanda
Aşka dâir düşler kuruyorum
Aklıma gözlerin geliyor
Deniz renkli
Yük oluyor omzuma

Koruganlarını yitirmiş dağların tepesinde
Bakışları bıçak çentiği bir adam konuşur
Vurulmuştur dokuz yerden yaralıdır
Ama ölmemiştir gözlerinde aşk vardır hâlâ
Hâlâ şiirler okur; yaralı, duygulu, heyecanlı