Celalettin Kurt Şiirleri - Şair Celalett ...

Her şiirde nâzenin
Güller yazar kalemim
Her mısraıma aşk düşer
Naif bir pencereden
Hançeremde dillenir
Kelimeler ses yüklü

Gülüm, ince fikrim nerelerdesin
Gittiğin yerleri mekân mı tuttun
Dönerim demiştin giderken son kez
Verdiğin o kavli ne tez unuttun
Gönlümde hasretin, aşkın büyürken
Ne buldun yâd elde, neleri tattın

Sanmayın tükenir
Sözün kaynarları
Billur ırmaklarıyla
Akar uzaklara
Sözün feryatları

Yalım yalım yansın sular
Sarsın alevleri
Işığı kayboldu gönlümün
Geceler uyansın
Silinsin gecelerden
Akrep kıskacı uykular

Akşamın dokuz çeyreğindeyim
Kızıltoprak koyu hırçın, dalgalı
Aşkı gözlerinde umut umut taşıyanlar
Dolaşıyorlar el ele, göz göze
Mutluluk okunuyor çehrelerinden
Benim gözlerimde ısırganlar ağrısı

Koruganlarını yitirdi dağlarımda türküler
Üç telli curamın koptu tellerinden birisi
Ne âhenk, ne düzen kaldı, ne ayak
Kan revan dökülüyor yurdumun ezgilerinden
Egin kanat düşürüyor, Harput yas tutuyor
Ertaş bozlakları soluğunu yitirmiş

Delişmen bir çağa düştüm
Devrildi yüreğime deli tay
Bir sevdanın yükü
Taşısam olmuyor
Taşımasam vefâ nerde barınır
Lâkin böyle giderse hayat

Vira vira vardım Karadeniz’e
Seni sordu bana bir bir martılar
Pür-melâl anlattım seni onlara
Dağlara vururken son karartılar
Oysa sen yoktun o an yanımda
Olsan çoğalırdı kalpte ‘artı’lar

Dağlar içimde bir buruk sevda
Itırlı, kevenli, yavşanlı dağlar
Ayaklarım yıllar var ki uğramaz
Yol bulup da yel çalığı dağlara
Meraktayım, tasadayım haber yok
Bilmem ki dağlarda hâlâ yaşar mı sağlar

Ben senin kalbini yâr; yurt edindim diyorsun
Bayrağını öyleyse, dik kalbimin burcuna
Dalgalansın bayrağın, gönderinden düşmesin
Uğramasın kırk başlı, eşkıyalar kastına
Kırk bir kere maşallah çıkıversin dillerden
Sevdamıza tat gelsin yedi veren güllerden