Dağlarında soğuk suyun
Çanakkale’dir can ruhun
Dumlupınar, İstanbul’un
Öz mekanım can Türkiye’m.
Can Türkiye’m, can Türkiye’m
Sevgi bir hayattır bir güne sığmaz
Sevgi ile açan güller hiç solmaz
Sevgi denizinde yelken açanlar
Her iki cihanda sevgisiz kalmaz
Sevgi bazen sudur bazen bir çiçek
Köyde, kentte, şehirde
İnsan olan her yerde
Adı hep yad edlir
Cemal Yılmaz DEMİR’in
Görünüşü vakardır
Çok cefalar çektim ben bu hayatta
Tüm acılarıma rahmet okuttun
Sana çok güvendim, kaldım sokakta
Sırtımdan vurana rahmet okuttun.
Nar-ı ateşinde kavrulur iken
Havalanıp uçma gönül
Bir gün gelir sürünürsün
Yerli yersiz ötme gönül
Sessizliğe bürünürsün
Garip olanı hor görme
Sarıyer'le Beykoz boğazın sonu
Haliç'in girişi can Eminönü
Kadıköy, Topkapı va Sarayburnu
Evliyalar şehri canım İstanbul.
Beşiktaş, Üsküdar sanki bakışır
Mavisine yeşiline
Dört mevsimli iklimine
O güzel tatlı diline
Aşığım ben Türkiye'min
Yaylasına ırmağına
İlkbaharım hazan oldu
Bahçemde güllerim soldu
Eller saçlarımı yoldu
O yardan hala haber yok.
Yıllar yılı kovaladı
Mardin’in kızları güzel bakarlar
Gülüşleri ile canlar yakarlar
Cilveli yürüyüp halhal takarlar
Edalı, işveli Mardin kızları.
Sürmeli gözleri hilal kaşları
Gözler tavan yapmış duyular suskun
Sığınacak gölge arıyor beşer
Mizanlar kurulmuş yer ve gök kızgın
Çıkış yolu yoktur; burası Mahşer.
(13.02.2009. İst.)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!