Celal Kabadayı Şiirleri - Şair Celal Kab ...

bütün çiçekleri dolaşıyorum şiirin balı için
senin yüzünden alıyorum aşk kokularını

bir yerlerden çıkıp geleceksin bir yerlere
senin yüzünden bekliyorum bütün duraklarda

ayrılıklar hep sevgileri vurur
vurulan kuş kalkamaz yerinden
mutsuzluğun göğüne bakar durur
sözcükler olgunlaşır zamanın koynunda
özlemin dili çok yalın olur
gözyaşları,sevgi sözleri,sarılmalar

beni tutup götürecekler
beni bir çöplüğe atacaklar
üzerime pis kokular dökecekler
kamyonlar gelip alacak bizi
sen çöplükte tanıştığım ezik gül
kokunu bile bilmeden ayrılacağım senden

yüz çocuk görsem
yüz kez gülümser yüzüm
sevginin ilk adı çocuk
insanın güzel örneği çocuk
ozanın sonsuz yüreği çocuk

benim bayramım yok
yok kutlayacağım birşey
ne kurban ne ramazan

onları da niye kutladığını
ya da onları mı kutladığını

mutsuzluk veriyor şu ezan sesleri
olmayan birşeyleri anımsatıyor
çölde susuzluğu sevgide sensizliği
yokluğa alıştırıyor insanı, köleliğe
açlıkla doyuruyor, bilgisizlikle eğitiyor
korkuyu sevgi diye yutturuyor ezgiyle

bir mendil tutuşuyor ellerinde
yaşadığı anılardan yanarak
kaç kez düşmüş kim bilir
kaç kez üzülmüş kötü ellerde

ardında ne gözler gizlenmiş

nazlı bir güneş doğuyor saçlarından
içimi seninle dolduruyorum
gözlerinin bu utangaç sabahında
ağaçlar buğulanıyor dağlar bulutlanıyor
yağmur önce seni yağıyor Şavşat’da

nerde unuttum seni nerde buldum
yüreğimdeydin hep yüreğimdeydin hep
yüreğim
değdiğin yerdi hep

gözlerin hiç bitiremediğim okul

unutulmuş bir dilin sözcükleri gibi
ahşap köy evlerinde unutulmuş yaşlılar
ne çok geçmiş var alnının çizgilerinde
ellerinde yaşamı topraktan yaratmanın izi
anıları akıyor gözlerinden boncuk boncuk
derin bir acıyı duyuruyor dalgın bakışları