Celal Kabadayı Şiirleri - Şair Celal Kab ...

kaç sabah uyandım erken
gündoğumu ince bir hançer
yüreğimi parçalarken
sabah yeli düşmanım gibi
şakaklarıma asılmışken

çocukken her şey güzel gelir insana
yağmur suları sızar kırık kiremitlerden
sel basar alt katları yerdeki yatakları
komiktir kurutmak ıslanmış kitapları

büyüdükçe gecekondulara benzer insan

kaldırımlarda yalnızlık izmaritleri
yarım kalmış mutluluklar gibi
kadehlerde yaşanmamış ilk aşklar
sevgisiz dudaklardan içiliyor şimdi

ellerinde suskunun yıllanmış şarabı

içime günün aydınlığı düşmüş
bir sevişte sevebilirim dünyayı
çocuk cıvıltıları,kuş şakımaları
bütün sevgileri yüreğime sığdırabilirim

yaşama sevinci can şenliği bu

buruk bir aşksın yaz yağmuru
gökkuşağıyla boyarsın gözümü
ansızın gidersin hiç gelmemiş gibi
nereye koyacağımı bilemem
yüzüme kondurduğun gülücüğü

gözlerini gözlerime dik
en sevgilisi büyüsün çiçeklerin
kopar kopar kokla,korkma
bire bin verir gözbebeklerin

gözlerini gözlerime dik

aşkların da tarihi vardır
kimileyin kum çöllerinde
kimileyin beton çöllerde
düşlerle yalnızlıklarla yazılır

acı tarihin en sevgili çocuğudur

büyük adam olacaksın derdi annem
bütün anneler gibi
kimdi büyük dediği bilmem
patron olamadım,işveren olamadım
bakan,başbakan,cumhurbaşkanı
general,amiral,başsavcı olamadım

siz alsanız da satsanız da
çiçekler kendini satmaz
onca ağlar ağlar da
çiçekler kimseyi ağlatmaz

renkleri gerçeğin rengidir

bir baba okula uğurluyor oğlunu
öperek alnının en güzel şafağından
annesi kızını okşuyor hayran hayran
kendi elleriyle süslediği saçlarından
on üçünde bir çırak fırlıyor yataktan
çocuk gözleri uykulara doymadan