Celal Atay Şiirleri - Şair Celal Atay

Duydum gidiyorsun çok uzaklara
Buluşmak, kavuşmak başka bahara
Elimde mendilim, gözyaşlarımla
Sen git, senden kalan dert bana yeter.

Ne mektup yaz, ne de beni hatırla

Bugün gibi hatırlıyorum yavrucuğum
Annenle ilk tanışmamızı.
Söz ve ardından nişanımızı.
Evlendirme memurunun sorusuna:
Evet! Evet! Deyişimizi….
Bugün gibi hatırlıyorum bir tanem

Ben de bir zamanlar mutluydum amma,
Dertle, acılarla doluyum şimdi.
Aşk denilen yosma girdi kanıma
Bir kadir bilmezin kuluyum şimdi.

Aşk nasılmış, neler yapar, sor bana

(Şehit öğretmenlerimize…)


Siz bize öldü mü diyorsunuz?
İçinizdeyiz ya işte dolu dolu…
Birlikte çarpıyor yüreklerimiz.

Yorgunum hastayım bu gurbet elde
Dermanım kalmadı yenildim derde.
Veda edemeden sevdiklerime
Ölür de kalırsam ona yanarım.

Bir görmek yeterdi sevdiklerimi

Canım doktor şikâyetim var, benden
Bu günlerde her şey değişti, birden
Bir ilaç isterim tesirlisinden
Dedi: “Tamam, anlamışım ondandır”

Birazcık yürüsem kalbim duruyor.

Hep kaçıyor diye sitem etmişsin
Kaçtım senden güzel gözlüm hep kaçtım.
Dilin varıp nasıl unuttu dersin?
Kaçtım senden güzel gözlüm hep kaçtım.

Kolay mı yaşamak sensiz(!) seninle(!)

Kara tren sevdiğimi götürdün
Günler geçti, aylar geçti ne haber.
Umudumu, hayalimi bitirdin
Mevsim geçti, sene geçti ne haber?

Ne yapmıştım, derdin neydi benimle

Çaresiz kalmışım son umut sende
Derde derman olmalısın Hâkim Bey.
Sonsuz güvenim var adaletine
Sorunumu çözmelisin Hâkim Bey.

Benim şikâyetim günlerden, aydan

Aslanım, yiğidim, kardeşim benim
Güneş bir gün doğacaktır hele dur.
Sakın azalmasın azmin direncin
Yüzler tekrar gülecektir hele dur.

Meyveli ağaca taş atan çoktur