Celal Atay Şiirleri - Şair Celal Atay

Anneler günüymüş bu pazar anne
Sen de aramızda olsan olmaz mı?
Her zaman ki gibi küçük bir buse
Kondurup sıkıca sarsan olmaz mı?

Gözlerim doluyor seni andıkça

Avrupa dediğin bir garip ülke
Cennet gibi gelir görmeyenlere.
Gidenler de pişman, geri dönen de
Her gideni mutlu sanma Ahmet’im.

Yenilenin, içilenin tadı yok

Delikanlım, yiğidim, anam, bacım aman ha!
Bir Türk gibi düşünüp, Müslüman gibi yaşa.
Ayağını basma ki bataklık çamuruna
Yıkamak için zahmet, sıkıntı çekmeyesin
Mutluluk için tek yol; kendine dönmelisin.

Ne acılar çektiğimi
Her gün biraz bittiğimi
Seni ne çok sevdiğimi
Bil de içim rahatlasın.

Nazlı yar nazlanma yeter

Unuttun mu diye sitem etmişsin
Unutmak kolaysa haydi sen unut.
Üzüldüm beni hiç tanımamışsın
Unutmak kolaysa haydi sen unut.

Gönlüme çiçekler ektiklerini

Her ağaçtan kaşık olmaz
Boş çuval ayakta durmaz
Çürük tahta çivi tutmaz
Yalnız taş duvar olmazmış.

Sağır işitmez uydurur

Gönül gel üzme, sen seni
Suçlama kendi kendini
Bir gün olur değerini
Anlar amma geç kalmasa.

Acıyan olmaz şaşkına

Sen gidince her şey başka oluyor
Güzel yuvam sanki zindan; boğuyor
Adın geçse gözüm yaşla doluyor
Bir garip haldeyim, çabuk gel yeter.

Hastayken ilacım, kolum kanadım

Bir diken ki; günbegün kalbimi kanatıyor
Ben çıkarmak isterken, o derine batıyor
Bedenim harap-bitap, ruhumu acıtıyor.

Dikensiz gül bahçesi yalnız masallardaymış
Gülü koparan gitti, dikeni bana kalmış

Bu gönlüme güneş olup dolsan da
Boşluk kalır diye utanıyorum.
Sevdan ile gece gündüz yansam da
Bir anlık gafletten utanıyorum.

Mümin veya müşrik ayırt etmeden