Celal Atay Şiirleri - Şair Celal Atay

Allı turnam bekle sorularım var
Buz koysan bağrıma tutuşur yanar.
Gün değil,ay değil,geçti kaç bahar
Şu gönlümü yakanlardan ne haber.

Çekmek kolay değil bu gurbet eli

Bunca ayrılıklar niye?
Kimin için,hizmet kime?
Cennet vatan Türkiye’mde
Gelin hep kardeş olalım.

Bizi bölmek isteyenler

Okulda öğretmeni oğluma ödev vermiş.
Cumhuriyete nasıl kavuştuk? yazın demiş.

Oturdu masasına bir şeyler yazdı, durdu
Yeterli olmamıştı, kendi de biliyordu.

Bir başkadır benim cumhuriyetim
Ne emekle,ne zorlukla kazandık.
Gelinler dul kaldı,çocuklar yetim
Canımızla,kanımızla kazandık.

O gün kara bulutlar kaplamıştı yurdumun her yanını

Sabah uyanınca ela gözlü yar
Seni başucumda göremiyorum.
Kalbimi derinden bir sızı kaplar
Bir zaman kendime gelemiyorum.

Gözlerimi kapıyorum bir süre

Bir ses gelir uzaklardan, derinden
Her duyuşta geçiyorum kendimden
Belki yarın, belki daha da erken
Seninle bir yerde buluşacağız.

Parça parça zerrelere ayrılsam

Bu körpecik yavrun ne yaptı yine
Bırakmadın bende hal anneciğim.
Beni senin kadar kim anlar, söyle
Dayak çare değil, bil anneciğim.

Sen benim her şeyim, biricik annem

Ya Rab! Günden güne sapıtıyoruz
Batıla hak diye yapışıyoruz
Put yapıyor sonra tapınıyoruz
Cehalet elini çek yakamızdan.

Hidayet bekliyor ağaçtan, taştan

(Evliliğimizin yirmi beşinci yılında eşime..) .

Kadir Mevla’m âcizane dileğim
Beni onsuz, onu bensiz bırakma.
Hikmetinden sual olmaz bilirim
Beni onsuz, onu bensiz bırakma.

Yalan mı gerçek mi bana söylenen
Dalları kırılmış gül o dediler.
Daha yaşı on sekize varmadan
Yaprağı dökülmüş dal o dediler.

İpek gibi sarı saçların vardı