Çaresiz Şiiri - Halil Kumcu

Kulakların çınlar mı içimden geçerken?
Resmin iner bir damlaya ulu orta,
Kaç parçaya bölünebilir ki insan?
Kaç kez nefessiz kalır o son bakışta?

Bir bir eksilir takvim yaprakları,
Özlem fışkırır her zerreme, sensizlik siner.
Kelimeler sırılsıklam düşerken şiirden,
Dilim lal olur, bir lokmada boğazım titrer.

Dört mevsim erimeyen kar gibi,
Akşam kızıllığında apansız gelirsin.
Üşür o an, gözlerim taş kesilir,
Yağmura ismini yazarım, bilmezsin.

Bu şehir yine soldu yüreğimde,
Biri var haykırıyor seni, sensiz.
Balıkların aşkını yaşıyorum,
Dokunmadan seviyorum, çaresiz.