Çanta Ve Dün Şiiri - Yusuf Berkman

Adam Düşündü!
Üsküdarı Geçen Bırakıyormuş Atı Arkada!
Bir Şiirede Böyle mi Başlanırmış?
Sonrada Söylendi Kendine!
Hatırladı Bir Bir Unutmak İstediği Ne Varsa,
Her Nefesin Sonunda Geriye Kalan Yorulmuşlukları,
Saniyelerin Dakikalara, Dakikaların Hasrete Savruluşlarını,
İzlemişti Günlerce,
Gözleri Yaşlı Bir Anadolu Şehrinde,
Ona Göre Hergün Aynıydı Salı,
En Sevdiği Gün Olmasından Kaynaklı,
Gölgesine Sığındığı Bahtıyla Yine Küs,
Bir Aşağı Bir Yukarı Adımladı,
Elinde Kitabı,
Konusu;
Ismarlama Bir Aşktan Geriye Kalan,
Düşlerinden Korkan Bir Kalpti Bedeninde Taşıdığı,
Hangi Kitaba Sığardı Dağılmış Yaşamı?
Bir Ceket Yeterdi Giderken,
Dudaklarını Isıtacak Eski Bir Türkü,
Kuytusunda Biriktirdiği Birkaç Yaralı AH!..
Koltuğunun Altında En Sert Kışlardan Kalma Kederleri,
Üstelik Solmuştu Gülüşünün İhtişamlı Rengi(!)..
Geçmişin Acıları Sardı Giyince Hayalleri!
Kalbinde Umudun Kokusu,
Hatırlayınca Gülüşünü, Artıyordu Özlemleri,
Adam Gibi Bir Kadını Yaşıyordu Geceleri,
Çarpışınca Masayla Bakışları,
Kaplıyordu Bir Matem Bedenini,
Uyuyordu Mışıl mışıl Kalemler,
Şiirlerini Yazdığı O Eski Defter!
Boş Ver Dedi Hepsini Boş Ver!..
Yüzünü Görmemek İçin Ters Çevirdiği Telefon Şimdilerde En Yakın Düşmanı(!)..
Zormuş Geçmişle Bugünü Birbirinden Ayırmak!
Nasılda Karmakarışıktı Etraf! Duyguları Tepetaklak!
Ezerek Dudaklarının Arasında "Yazık" Diyebildi Kendisine Yazık!..
Değişmiyormuş İnsanın Bahtı, Değiştirmeyle Yastığı!
Kirli Bir Yaşama Sığdırılmış Mutlu Bir Kaç Anı,
Dünden Bugüne Hepimizin Hayatı,
Aklından Geçirdi; Ha Bitti Ha Bitecek, Günler Sayılı,
Yağmurdan Saklanan Su Damlası Kadar Saçmaydı Tüm Yaşamı!..
Taze Bir Ekmeğin Bölünmüş Parçasıydı Adam,
Sıradan, Nimet Olamayan,
Tamlanmak! İki Yarım Elmanın Bir Elma Olabilmesi Değilmiş Kabullendi!
"Tamamlanmak" Unutuluş Hakikatında Anlamsız Can Sıkıntısı!
Duruyordu Dolabında Yeni Mumlar, Eski Mumlar,
Biriktirmişti Bir Zamanlar,
Çeşit Çeşit Hasret Kokan Mumlar!..
Sol Cebinde Tamda Bir Mumluk Yer Var!
Alsa Birtane Yanına Ne Zararı Var?
Artınca Özlemleri Bir Kibrit Çakarda Yakar!
Tükenirdi Mum İle Yaşamı Tekrar Tekrar!..
Unutmuyordu Ruhuna Saplanmış Zehirli Bakışı,
Yokladı Elleri Askıda ki Pembe Çeketin Ceplerini,
Hâlâ Duruyordu Tertemiz Duygular,
Yarım Bir Busede Yaşadı Dünlerinde Ayrılığı,
Gölgeler Arasında Bırakıldı,
Evvel Zamanlardan Kalma Alışkanlıklar,
Rüzgarlara Serdiği Gözyaşları,
Nasılda Islaktı İlk Gün ki Kadar!
Aynıydı Unutmak İçin Zamana Bıraktığı Herşey!
Söylendi; Değişen Sadace Kullar!..
Ne Rüzgar, Ne Gözyaşı Nede Tanıdık Eski Bulutlar Değildi Eskisi Kadar Kutsal!
Bulutlara Bakar İsimler Verirdi Oysa Bir Zamanlar "KADIN", "ADAM", "ÇOCUK", "FIRTINAYA YASLANMIŞ BİR DOLU UMUT"
Yoktular Orada Artık!..
Acımtırak Bir Tebessümle Güldü,
Sonunda Hepsi Bitti(!)..
Kahve Rengi Ağaçtan Solmuş Mor Çiçekli Bavulana Durmaksızın Kattı,
Tıka Basa da Olsa Hasretleri Yanına Aldı,
Bir Sıkıntı Çöktü Yüreğine,
Kılınmamış Sevdanın Namazı,
Öylece Duruyordu😔
Acaba, Keşke, Umut, Sitem Tozlu Zamanlardan Gelen Nice Eski Dostlar!..
Musalla Bekliyordu!
Uzandı Bunca Karmaşada Son Kez Yatağına,
Oturdu Süslü Matmazel Aklının Tam Ortasına...