Canan İşdaş Şiirleri - Şair Canan İşdaş

Gözündeki üstün zeka,
Parıltı,deha,
Saf altındandı.


Ücra köyün birinde

Gün ışığım, gökkuşağım Aysel.. Sevdanın son vuruşu nu yüreğime yaptın Aysel... ޞarkıların selleri sende, Parlayan ayın bende kalsın Ay-sel... 10 Ağustos 2011

Güneşi,çiçekleri, denizleri de görsem,
Mutlulukları,kahkahaları,sarılmaları
Öpüşmeleri,sevişmeleri............
İyileştirmiyor hiç birisi
Vermiyor yaşama sevinci.
Bende kurudu gitti;

Tarlalar sürüldü kan ter içinde
Damla damla emek oldu ekmeğe.
Suyla söndürüldü alev alev umutlar
Aşklar kavruldu kızgın güneşte...
Ahlar vahlar çekildi öfkeyle.
Ertelendi bir kez daha olmayanlar.

Acılarından geriye kalanlarla Yeni şehirler yap,bataklıkları kurut... Sonra başka acılara yer aç, Kuruttuklarını unut... Canan İşdaş

Beni bağlamaz diyorsun, Bağlıyor en sıkı düğümlerle. Bana koymaz diyorsun, Koyuyor işte en ağırından. Bana işlemez diyorsun, İşliyor nakış nakış içine. Bana sökmez diyorsun, Söküyor ilmek ilmek hayat. Beni bulmaz diyorsun, Buluyor en melun tokat Daha yıldızlar kadar uzak dediğin ölüm (Kendini istediğin kadar sakın) Anlıyorsun ne kadar çok yakın... 21 Ağustos 2011

Uzun boylu zayıfçaydı
Sesi sigaradan boru gibi.
Her şeyden haberi vardı
Ayaklı gazete gibi.

Küfür daima dilindeydi

Ağır ağır indi gece
Çırılçıplak gündüzün üstüne
Her yanı mor ışıltılar kapladı.
Süzülen huzmeler sadece;
Değil kirlenmiş doğayı,
Kirletenleri de morarttı!

İnsanoğlu da çok acımasız
Rüzgar gibi.....
Çok çabuk silip yok ediyor
Yaşanmış izleri.
Şimdi daha iyi hatırlıyorum
Komşumuz Ali Bey amcayı

Gelmeden ömrün ortalarına
Çalış çabala,al aklını başına
Taşlara vurursun kafanı sonra
Kimse bakmaz gözünün yaşına.

Eğlenmek çok kolay zevkle