Can Kırıkları Şiiri - Halil Kumcu

Çizgi çizgi şimdi yüreğim,
Zemheri ayazında üşüdü.
Bir yalnızlık düştü ki üzerime,
Tek bir mısra bir perdede fırdöndü.

Sivri bir şey saplandı içime,
Yutkundum, düşen bir ateşti.
Sustum, harlandı birden yangın,
Sanki bin yıllık pişmanlık ekti.

Gönlüm bir damlacık benim,
Neden yangın dağ kadar?
Boğazımda bir yumruk oturuyor,
Can kırıkları gırtlağıma kadar.

Bu kırgınlık, bu hüzün,
Saçımdan tırnağıma kadar.
Gidenler eskir, gelenler eskir,
Bu ruh, bu çığlık ölüm kokar.