Erbabıyken can dilinin, sultanıyken aşk ilinin
Riyazında ki bülbülü, gidişinle harab etme
Dilhanende mes'ut iken şu zavallı misafirin
İrşadından mahrum edip beni hüzünlere itme
Nakşet gönlüme sevgini yokluğunu reva görme
Çeşmimdeki pınarları enginlere dönüştürme
Hicranına takatim yok ümitlerimi söndürme
Otağ kurduğun gönlümü böyle zamansız terketme
Cür'etimi hoş görürse sığındığım teveccühün
Ahımı duy, insaf eyle belkide mümkün dönüşün
Madem ki hiç çıkmayacak hayalimde ki gülüşün
Gel şu garip evladını melal-i hicre sevketme
İntizarım sana değil seni kaybetme korkuma
Terennümünü kaybeden zindan karası ufkuma
Menendini bulmak çok zor alışamam yokluğuna
Eserinin esiriyken meşki yalnız koyup gitme
Kayıt Tarihi : 25.7.2005 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şefliğini yaptığı Kültür Bakanlığı Bursa Devlet Klasik Türk Müziği korosundan emekli olması hasebiyle adına jübile konseri tertiplenen büyük bestekar ve koro şefi Erdinç Çelikkol'a atfen yazılmıştır Malum konserde aynı zamanda solist olarak sahne alarak şarkılarımdan evvel okumuş bulunduğum bu şiir Kültür Bakanlığı yayınlarından 2003 yılında çıkan ''YARIM ASIRLIK ÇINAR-ERDİNÇ ÇELİKKOL' adlı kitapta yayınlanmıştır....
TÜM YORUMLAR (1)