Çaktırma Kalbim Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Şiir yazmaya çalışmak,
Ne acı şey şiir yazana.
Demek ki o kadar çaresiz,
Derbeder ve hep keder...

Aşk saçmalamaya müsait,
En ciddi malikane.
Evet seviyorum onu,
Hem de karşı koyulamayan bir merak gibi.
Büyüsünden çıkılamayan bir serap gibi.
Ama sevmek yetmiyor belli.
Azıcık nezaket...
Azıcık nezaket gerek bu kaba insana...
Bir şey için değil,
Her şey için...

Bayılıyorum;
Yumruğunu masaya vuran bir kadına.
Âsiliğe hayranım.
Bir kadından ilham almak ne hoş şey.
Senin yapamadığını,
Yapıyor ya her gereken anda,
İşte tam o anda...
Aşık oluveriyorum,
Bir anda...

Ara sıra o yumrukları kendime istiyorum,
Kendime gelebilmek için.
Ama silleyi tam indireceği sırada,
Başlıyorum ağlamaya.
Ne korkması?
Gözlerini görüyorum.
Benziyor sanki alev aleve.
Peki vursa gelebilir miyim kendime?
Hayır...
Kılım kıpırdamaz ki...
Canım acımaz ki...
Bu sarhoşluk halinde,
Ne arar insan kendinde?
Yumrukları yanaklarımı okşar;
Bilirim...
Canım yanar...
Ama onun canına...
Sadece onun canına...

Daldım onun seyrine,
Haberi yok bilirim.
Sus!
Sakın söyleme...
Duymasın el alem...
O el alem değil ama,
O da duymasın,
Eğer gerekirse.

Bir gün duyar belki,
Ama şimdi duymasın;
Onu nasıl sevdiğimi.
Biliyorum duyduğunu,
Bildiğini...
Sadece haberi yoktur belki ''Delicesinden''...
Şimdi durduk yere düşmeyelim penceresinden...
Hem düşer bir yerlerimizi kırarız,
Hem de onu uykusundan uyandırırız.
Hem onun uykusu,
Hem benim seyrim bölünür.
Onu izleyişim bölünürse eğer,
Şiirim de bölünür...
Sakın sesini çıkarma kalbim,
Onu sevdiğimi düşünür...

İlk kez yaşıyormuş gibi hissetmek,
Hissettirmemeye çalışmak,
O çocuksu saklanış,
Her zaman yer etmiştir kalbimde...
Sen benim kalbimi biliyor musun?
O ne yaramazdır o...
O ne çılgındır o...
Peki onun kalbini biliyor musun?
Bilmiyorsun...
Fedakarlık üstüne kurulmuş bir yuva...
Fedakarlık etsen bile giremez insan bilirim,
Eğer o sevmiyorsa...
İyisi mi sen,
Bilmediğin şeyleri sorma.
Bildiklerini bilmiyormuş gibi sor,
Ama sakın ona sorma.
Boş sorularla kafasını yorma...

Haydi eşyalarını topla,
Merdiveni indir yavaşça.
Bugünlük yeter,
Yetmez ama ayıp...
Bakarsın biri görür,
Kepaze olmayalım durduk yere...
Eğer o bir gün isterse,
Oluveririz bir anda...
Ne?!
Bu şiiri okuyor mu?
Olsun.
O gönle kepaze olmak hoşuma gider,
Eğer gerçekten kepaze oluyorsam şu anda.
Sen yine de çaktırma...
Ya da biraz daha izleyeyim.
Dur yahu çekiştirme.
Peki peki,
İniyorum aşağıya...