Gece yarılandı ey ülkemin kadını gönlümün
Sultanı adına dua okuduğum saçlarına
tel tel kurban olduğum bak saat tam
02:40 tam sessizliğin ortasındayım
haşa İsyan etmiyorum evvela şükrediyorum
senden başka seni seviyorum
Başlatıyorum öyle birden şiire konusu önemli değil bence
bir şiir yazsam güzelliğini anlatan gökyüzüne acaba bulutlar kıskanır mı? yada mevsimler unutur mu kendini ya ben nasıl anlatacağım seni şimdi gözlerini yazsam idam edilirim gülüşünü yazsam sürgün adını yazsam sahi senin adın neydi alfabemin kaçıncı sırasındasın söyle de sileyim diğerlerini bak yine yazdım karışık bir şeyler
gelsene bu gecede anlamı sen olsan şiirlerimin..
Kaç gece sensiz katliamlara tanıklık etti yüreğim
kalbim içten içe erirken sen bütün kapıları üstüne
kitledin artık bu şehir ne sabahları edemeyen
bir insanın haykırışlarıyla uyanacak nede bedenim
eskisi gibi sen kalacak bu gece düğünün var hayırlı olsun
artık seni unuttum say buda sana son şiirim olsun..
Kimse sükünetimden farklı
Anlamlar çıkartma çabasına
Girmesin bu vakte kadar tanıdığımı
Sandığım herkes bir şeyler alıp gitti
Hayatımdan ve bu yüzdendir bir heceden
Bir heceye zere tahammülümün kalmaması..
Sus be gönlüm bırak artık beklemeyi
gelmeyecek işte ne kadar yazsan da
boşa bitti dün yok yarın meçhul
bugün de kendin için yaşa..
Ülkem sendin sokak sokak dolaştım
tüm şehirlerde yaşamak mecbur oldu
sen kokan kaldırım seslerinde
ağlamıyorum aslında bugün
gözlerimin yaş günü sadece..
Artık varlığımın yokluğundasın
Beni ne dünde ara ne bu günde
Ne dilinde tat ne yüreğinde acı olurum
Ne yanında ara ne yakınında ne uzağında
Ne nefes olurum ne heves
Ne hayalinde ara nede rüyalarında
Bir kadeh doldurdum bu gece yağmur
yağıyordu gökyüzünden gözyaşların
sandım yağan yağmuru mevsim
sonbahar sensizliğe üşüyorum..
Birazcık daha uyusam
geçer mi acaba acılarım
yada uykunun en derininde uyansam
kurtulur muyum kabuslarımdan
nasıl geçer yalnızlığım gelsen ya
yanıma ne acım kalır nede kabuslarım
Sen varlık ve yokluk arasında çizilen ince bir
çizgiydin bedenimde varlığın ömrüme ömür
kattığında yokluğun ömrüme işkence gibiydi
ve ben bir adım daha uzaklaşıyordum ömrümden..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!