Acıya dönmüş kelimeler saklı yüreğimde
sayfa sayfa seni yazdım, hece hece
seni okudum ve harf harf seni sildim
şimdi gelsen de içimde söylenecek
ne bir mısra ne de tek bir kelime kaldı
artık sevilmediğin bir yürekte ömür
Ben genelde yağmurlu günlerde çıktım
sokağa insan içine karıştım gidişin öyle
ızdırap veriyordu ki ağlamamak elde değildi.
Gidiyorum buralardan
bir akşamın karanlığında
terk ediyorum beni terk edişini
söyle neredesin geçmeyeyim
o şehrin sokağından..
Gözlerin olmasaydı nasıl yazabilirdim
bu kadar şiiri ve nasıl ilham alabilirdim
yalnızlığın limanında bekliyorum seni
gelmeyeceğini bile bile ne fark eder ki
yokluğunda yazdığım şiirler varlığını
anlatır gibiydi sadece..
Hangi şehirdensin kimsin sen dedi
Seni daha önce gördüm mü dedi ?
Nasıl olur dedim nasıl tanımazsın dedim
Yıllardır gözlerinde yaşayan beni..
Giderken ardında yetim bıraktığın bir aşkı
avutuyorum hala benim en azından aşka dair
safım belli lakin sen gidişinle herkesi haklı
çıkardın doğru söylüyorlar.
Bir İstanbul sabahı kalkıp vapura binip
bir simit alıp martılarla kardeş payı yapmayı
hayal etmiştim omzuna yaslanıp sesinden
şiir dinlemeyi deniz gökyüzü martılar eşliğinde
en çok sesini birde deniz gözlerini özledim..
Şimdi ıssız gecelerin karanlık
sokaklarındayım yine sana özlemim
yine sana hasret ya bu gidipte dönmeyişin
bitirecek beni yada sensiz adımladım sokak kaldırımları..
Ben seni sadece sokaklara değil
adımı unuttuğun kör kuytu gecelere de
yazdım lakin kaderde yokmuş kavuşmak
ben senden hep razı oldum Allah "ta senden
razı olsun unutma bu beden bu candan çıkıncaya
kadar sesini ilk duyduğum sokağının başında
Yaralı bir kadındın.
Yaralarını sardım
Kırıklarını onardım.
Başına omuz
Derdine kulak
Varlığına yürek verdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!