Çağırana Gitme Anı Şiiri - Kağan İşçen

hep bir başkasının yerine baktım göğe
balkona asılı çamaşırlara konan kelebeğin
onuruyla oynamamak için...

yorulmak istemiyordum aslında yaşamaktan
içimdeki yara kabuğunun altında
bakışlarının büyüklüğü olmasa...

aştığım aralıkta ara sıralı vücudun vardı
şimdi daha kendinsin acılarında
herkesten biri olmak da güzeldir birlikte...

hayat sayıklamaktır bekleneni
ben susarak sayıklarım
zaman şımarmasın...

korunaksız bir uykusuzluktu odamdaki
bana benden yakın sesler içinde hastaydım
çağırana gitme anında ölmeliyim mutlaka...

her şey kalabalıktı ama en çok yazılar
şiirler yazıyordum eski fotoğraflardan çalınmış
yorumluyordum geçmişte ve donup kalmıştaki seni...

çocuklar karla oynarken soğuğu hissetmezler
ben seni severken acıyı
karda acı çekmiyorum hiç...

yazın daha zor çekiliyor yokluğun
böyle herkesler sokaklardayken
ortalık göz kamaştıran aydınlıkta
ama ben evdeyim üşüyorum karanlıktayım...
kıskanıyorum mevsimleri sevmeni
yalnızlaştırıyorum kendimi
cezalandırıyorum bütün bir hayatı...