Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Sen yoksan,
iyileşmiyor gönül yarası...
Kavuşmayınca sevdalar,
gecenin zifiri karası...
Hele bir de ansızın,
Girmişsem sensizliğin krizine,

Çok uzaklarda arama beni Canparçam
Ben senin sımsıcak kalbine kurulmuşum
Dışarıda kar yağıyor olsa da
Hasretin acı şerbeti dudaklarımdan aksa da
Hazan mevsiminde delicesine vurulmuşum
Ben senin en masum tavırlarında durulmuşum...

İstiyorsan, gireceksin aşkın menziline,
Anıların yaşandığı yerlere...
Ağlıyorsan, sileceksin gözün yaşlarını,
Sensizliğin kaybolduğu düşlerde...

Seviyorsan, kıracaksın elin zincirini,

Hazanla geldim, seni yaşamaya,
Özlemle baktım, tepeden tırnağa,
Nefes kadar ihtiyacım var derken,
Çaresiz bırakıp hicrana boğdun...

Sevdanla yüreğime hayat verdin,

Seni sevdiğimi ne itiraf edeyim,
Ne de inkar! ...
Gel! Sevgimizin ulu çınarını dikelim desem,
Gelmezsen, itirafım neye yarar...
Gel sultanım! Bir can ile birlik olalım desem,
Vermezsen, vuslatımdan ne çıkar...

Gözlerimde sevdalı bakışının izi kaldı,
Silmek için gözyaşlarına ihtiyacım var...
Dudağımı o sımsıcak busenin tadı sardı,
Senin hasretini dindirmeye bir ahtım var...

Sözlerimde büyük sevdanın özü vardı,

Hep seni, senin anılarını düşlerim yokluğunda,
Haram oldu ayaz gecelerim, sımsıcak soluğunda,
Sana koşan umutlarımı, her seferinde yıksanda,
Kendi arzunla geleceğin günleri bekleyeceğim...

Uyandığımda seni yanımda görürüm sabahları,

Sana Tophane’den baktım
ey yeşil Bursa,
ışık saçıyordun
lacivert gecemin karanlığına
tıpkı canparçamın
sevgi saçan ışılgözleri gibisin.

Sevgi denen duygu,
Hep pulla alınmaz ki,
Bazen de can koymak lazım...

Sevda denen hasret,
Hep sesle avutulmaz,

Geceleri kopar, gönüllerde fırtınalar,
Yelkovan akrebi sensiz geceye kovalar,
Işıl gözlerden yaşlar mütemadiyen akar,
Sensizliğin acısı titretir uzaklardan...

Aşkın büyüsü denir, sevginin gerçeğine,