Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Herkes yaşam tarzı deyip,
Aklınca bir şeyler uydurarak,
Almış başını gidiyor,
Gerçek mi, sahte mi olduğunu görmeden,
İnsanca yaşamasını bilmiyor...
Halbuki, ruh bir yudum sevgiye aç, muhtaç,

Sanalda başlayıp büyüleşti bizimkisi
Bizden bir parça sanki
O soğuk ekranın en sıcak hisleri
En sıcak duyguları
Kah ağlatsa da kah güldürse de
Biz soğuk ekranı çoktan aştık hem de ölürcesine

Vefasızlığın adına aşk dendi senin lügatında
Aylar yıla vardı, bak! hala yoksun kollarımda
Bu nasıl özlem, bu nasıl bir sevdadır ey canan
Emsali yok, bulunmaz böylesi gönül katında…

Seviyoruz, yaratılanı yaratandan ötürü

Yedi mevsim hasret çektim sıcak tenine,
Dilimde nakarat oldu muradın şarkıları,
Sensiz özlem dolar yalnız geçen geceme,
Düşlerimi gerçek sanıp dolarım sözlerime.

Dur daha çok yanacak gönülde aşk ateşi,

Dolmuyor ki sensiz gönül yelkeni
Simsiyah inciler akar gözlerden
Dinmiyor ki arsız aşkın üçgeni
Gel artık bitsin anlamsız ayrılık
Yeniden eskisi gibi sev beni...

Senle geçen her anımı hayal ederdim,
Hayalim gerçek olur deyip beklerdim,
Sevdamı ömür boyu kalbinde taşırken,
Sahibin koynunda yaşamak haram olsun...

Dudaklarında hala tatlı izim var benim,

Göle bezenmiş nilüfer gibidir sevgim,
Kapattım çehreni, başkası nazar etmesin.
Kalbe dolanmış sarmaşık gülüdür sevdam,
Hapsettim kalbini, başka kullar üzmesin...

Güne saklanmış yıldızlar gibidir aşkım,

Aşk zehri girdimi bir kez kalbe,
Panzehiri bulunmaz,
Sevgiliyle vuslattan gayri.
Ya bu zehri içip,
Mutluluk sarhoşu olacaksın,
İçecek cesareti bulamazsan,

Gözlerimde sevdalı bakışının izi kaldı,
Silmek için gözyaşlarına ihtiyacım vardı.
Dudağımı sımsıcak busenin tadı sardı,
Ruhumun hasretini dindirmeye ahtım var...

Kulağımda içilen yeminlerin uğulduyor,

Sensiz uzakta yaşamak hiç kolay değil
Gel de sevdanın önünde saygıyla eğil
Yüreğin bir de vuslata ederse meyil
O vakit destan yazar, pamuk bedenin.

Canın özünü aşkınla kedere sokma