Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Elim kolum kelepçeli, ayaklarım prangalıysa.
Söyle, böyle bir beden, nasıl yaşar sevgisini...
Acının gözyaşları, damla damla aksa da yüreğe,
Sevginin sensiz hasreti çekilir gibi değil, sevdiğim...

Özlediğimiz için yaşanır bunca acı, bunca sitemler...

Kaybolan sevgileri gecenin derinliğinde,
Tekrar bulmaya çabalıyorum,
Yaptığım okyanusun derin mavisini,
Bembeyaz bulutlarımla,
Açmaya çalışmak gibi bir şey belki de...
Çırpınmakla kurtulacağıma daha da batıyorum.

Hiç görmeyecek mi gözlerim? ,
Yaz yağmurunda sarılışını.

Hiç duymayacak mı kulağım? ,
Aşk mabudumda haykırışını.

Bin cefa da etsen kalbinle
Aşkınla yanarak kavrulayım

Unut beni desen dilinle
Adını anarak kahrolayım

Seni özlemek,
Hele özlemle sarıp koklamak
Çok daha güzel Birtanem
Gönül ister ki
Hep kollarımda ol,
yaşayayım seni.

Sevgimiz yıllar boyu, kalbimde saklı olacak,
Dudaklarda, vuslatın silinmez tadı kalacak,
Gönlümüz zincirlerini, hoyratça kırmasa da,
Seni istediğimi, sadece melekler duyacak.

Yanımda olmayınca ya aptal, ya da şaşkınım,

Kalp sahibim,
ruh tabibim,
gönül tertibim,
tende buse,
canda nisa,
sözde nida oldun bana…

Kimseye kalmamış bu dünya
Güzelliğine mi kalacak, inanma asla
Sen bırak güzelliği yakışıklılığı
Yüreğinin sesi ve saçının beyazı yeter

Kimler geldi kimler geçti bu diyardan

kimse sevilmiyorum diye
boşuna etmesin feryat...
benim gerçek aşk diye yandığım,
yaşamında sadece hoş bir küsurat...

gönül muradı beklerken gidilmediyse,

Adımı andıkça kızaran al yanağından,
Sesimi duydukça kabaran yüreğinden,
Dizelerimi okudukça yanan teninden,
Vazgeçmem asla, özleyeceğim balım.

Sevda ateşlerinin tütmediği ocağından,