Büyük Deste Şiiri - Kasım Kobakçı

O meydan okumalar meşhurdu,
Kelimelerle değil,
Sadece bir bakışla,
Anlaşılırdı niyetler.
*
Gözlerini rakibinden ayırmadan,
Yavaşça ve sakince,
Elini masanın altına indirip,
Göstermeden kozunu,
Sadece bir ima ile konuşarak.
*
En cüretkar hamle, sayılırdı bu,
Deste çekmek,
Bütün cesaretini toplayıp,
Söylenirdi o tek cümle.
*
İşte o anlarda,
Bence, anlam kazandı bu jest,
Geri adım atmamak,
Ne kadar manidar değil mi?
*
Hayatın kendisi, bir hasımdır,
Sana hiç acımadan,
En zayıf anını kollar,
Vururdu darbesini.
*
Yıkılmışken bile, umudunu yitirmeden,
İçindeki son gücü toplayıp,
Kaderin yüzüne bakmak,
Gülümseyerek hatta,
Dimdik ayakta durarak.
*
İnsanın en soylu duruşudur belki,
Deste çekmek,
Yenilgiyi kabullenmeyerek,
Yapılırmış bu meydan okuma.
*
Aslında tam da bu yüzden,
Doğmuştur, başka bir deyiş,
Kadere rest çekmek,
Harikulade bir tavır.
*
İster oyunda, ister hayatta,
Elinde ne olursa olsun,
İnancını koruyarak,
Çekilirmiş, en büyük deste.