Büyük Dedem Yusuf Ağa'nın Merhamet Anlayışı

Yusuf Ağa Kars ili Çıldır ilçesi Suhara köyünde 93 harbi döneminde yaşamıştır.

O günkü yerel yönetim düzenine göre kendisi o bölgenin 'Gilavası'*olarak görev yapmıştır.

Kendisinden genetik olarak bizlere geçmiş bir ahlak anlayışı olarak yaşattığı bir merhamet hikayesi örneğini ilk kez paylaşmak istiyorum.

O günkü şartlarda toprak ağalığının hüküm sürdüğü bir zamanda yaşanmış bir gerçek olaydır.

Zaman zaman ağalar arasında hasmane tutumlar da yaşanmaktaymış.

Tarım ve hayvancılığa dayalı çok büyük maddi zenginlik içinde olmalarına rağmen adalet ve merhametten Türk töresi gereği vazgeçmemiş.

Baharda ekinler ekilirken hasmı olan bir Ağa'nın (isim vermeyi doğru bulmuyorum bir elin verdiğini diğer el bilmemesi gerektiği kültürünün ahlakı bunu gerektirir) tarlasını ekemediği Yusuf Ağa'nın dikkatini çekmiş.

Sormuş neden ekmiyor diye?

Tohum bulamamış ve bu sebeple tarlasını ekememiş.

Yusuf Ağa bunu öğrenir öğrenmez hemen tohum ayarlayın kendisine verin tarlasını eksin. Tohumu da kendisinin gönderdiğinin bilinmesini istememiş. Biz hasım olabiliriz. Çolunun çocuğunun suçu ne? Bizim ambarda tohum varken eğer bu yardımı yapmazsak yarın biz aynı yokluğun içine düşebiliriz diye kendisini uyarmak isteyenleri kibarca uyarmış.

Bu merhametin sahibi Yusuf Ağa hiçbir zaman günümüzde bize toprak ağalığından para ağalığına taşınadak büyük Türk ulusuna zulmeden ve bir bakkal ile yola çıkarak üllede bakkal bırakmayan zihniyete benzeyen ağalardan olmak istememiş.

Esat dedemden çok küçük yaşlarda dinlediğim bu yaşam dersini hiç unutmadım.

Yazarak, anlatarak gelecek nesillere de taşınmasının aracısı olmayı bir görev olarak bildim.