Onun kaşları beni düşledi yine
Issız olan gecelerin içinde
Pes ettirmedi kalbi ona
Adım attı yüreğinin en diplerine
Ve yeniden hissetti kaşlarının
İnsanı insana daha yaklaştıran
Kalpleri kömür gibi ısıtan
Kalbe küçük de olsa
Kocaman bir yakıt veren...
Ne zaman nereye gittiysem,
Hiç kimseyi sevmediysem de,
Konular karıştı çıkar benliğimden;
Ben ne kadar göstermesem de.
Sen bakma Pollyanna.
Günlerin hepsinde değişik renk vardır.
Dillerimizin tadı neyse
Biz de oyuz işte.
Sen bakma Pollyanna
Bizim avuçlarımız biraz tozlu
Beni belli bir süre ile
Kendimden kaçırsan da
Bazen buz
Bazen ateşler içinde olsam da
İyiki varsın sen
İyiki varsın
Rüzgara sorsam seni
Güneşin koynunda
Diyecekler.
Ağaca sorsam seni
Kovuğun içinde
Diyecekler.
Çilli yüzün gösterir sana birer birer
Ama bu yeni değil
Rüzgar her zaman eserdi ya
Yüzüne
Bundandır
Aramazdın beni
Gece dolgusunda,
Sessizlik olduğunda,
Yıldız parlaklığında,
Gözlerimi kapamam
Çünkü
Her gece gelen misafirimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!