Bir eylül akşamı
Vurdular beni
Faili bir ben gördüm
Birde şişenin dibi
Sahile attılar yırtık cesedimi
Bir aşkım vardı
Ben Burhan Kamalı
Milattan sonra bindokuzyüzyetmişdört yılı
Mevsimlerden sonbahar aylardan kasım ayı
Saatler ilerlemiş zaman gece yarısı
Anama sedirde ,acısı doğum sancısı
Yer Erzurum Uzundere Çamlıyamaç köyü
Özlemek seninle birlikte
Gözlerinin buğusunda denizi
Özgürlüğünü ve büyüsünü
Tatmak mavisini dudaklarının ucunda...
Uzakta bulabilmek bir deniz feneri
Bırakmak oralarda
Kanadımı kırılmış posta güvercinlerinin
Bir haberin gelmez
Yoksa kar mı yağmış üzerine telefon tellerinin
Bir selamın gelmez
Susuz mu kalmış yanaklarındaki gamzelerinin
Bir yüzün gülmez
Neredesin ah sevgili
Mordağların ardınamı gittin
Ne yüzünü gördüm
Nede sesini duydum
Onca zaman
Aniden kayboldun
MENDİL
Bir mendilim var
Kara geceden
Yıldızlar desen desen
Ağlamak istiyorum
İnceden inceden
gönül çiçekleri
kurumasınlar diye
göz yaşlarıyla sulanır
sökülüp atılmasınlar diye
aşk ve sevgi ile bağlanır
kimseler görmesin diye
Gönül çiçekleri
Kurumasınlar diye
Göz yaşları ile sulanır
Sökülüp atılmasınlar diye
Sevgiyle bağlanır
Kimseler görmesin diye
Gün olurdu ki
Bir şahinin pençeleri arasında ki
Serçe kuşunun yüreği gibi
Çarpardı yüreğim
Kanardı için için
Görünce seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!