Burcu Erten Şiirleri - Şair Burcu Erten

Sevilmeyen komşular gibi davranılıyor
Can sıkıntıma buralarda
Şimdi seni seyretsem acıbadem kurabiyesi tadında
Öyle bir şehirsin ki
Gençliğimin İzmir’i
Görünür kılıyorsun

Dün gece sabaha çalarken
Rüyama mukayyet olamadım
Dudakların
Ve ellerin vardı
Sıcacıktılar
Biliyorum sıcak olmalılardı

Sadece yola bakan,
elleri ceplerinde,
fahişe bir ruhtu
çırpınışlarında konuştuğu.
Öyle suçlu,
öyle bedensiz

Öyle bir yolculuk ki
kendi içimde
Her şey haybeye
Alıştığım dünyamı
yıkıp
Döküntülerinden

Artık
gitmem gerekiyor
senden
mutluluğun
yüzü silik
tozu toprağında

ayrılık yine
hep zordur
zamanla alışılır denir
hep yalan söylenir
inanan inanır.
Yatsıya kadar.

Çok yazılar yazıldı
harfleri kullandık kendimiz için
gölgeler kadar dibimizde şimdi sesler
sesler..
yazılmak istiyorlar
ağızdan çıkmak yetmiyor mu onlara yoksa?

Kendime rağmendi
tüm özlemim
sana olan
Duvarlarım şeffaftı
onca hüzne inat
avuçlarımdaki

siyah
beyaza akınca
biri
aydınlanmanın
diğeri kirlenmenin peşine düştü

Belki de
şiirdir güzel gösteren
ellerimi..