Burcu Erten Şiirleri - Şair Burcu Erten

Hep söyleyecek bir şeyleri vardı hayata
Göğsünde yalnızlık cesetleri…
Ceplerinde taşırdı gülümseyişlerini
Onları sunacak birilerini arardı
özlemleri boyardı dudaklarını
Kırmızıydılar hep

Çürüyor mazgallarda
ağladığım her bekleyiş
sızıyor sokaklara
damla damla
Ilık bir yosun
kokusu dağılıyor

çerçeveme sığmadı
hüznün
katladım
kutu yaptım
içine koydum
mektuplarını

Asma yapraklarının
arasından
misket misket
bakan yüzdü
yüzüm
üzüm üzüm

Hikayemi paylaşan canım dostlarım Nihal ve Volkan'a

Yol yol olup akıyorum
Boşluklarına
Uzanıp uzanıp
Dokunup sana

En uykusuz gecenin sabahında
yanımda olmanı dileyerek
gözlerinden çıkıyorum yola
ve her daim
sen ol diye adımlarım..

Kahramanları ölen bir hikayede
bir kadındı
şehrimiz.
Duraksamadan sevişip,
sahiplenilmeyen aşklara
gebe kalan.

tadıma tat kattın
kendimden saklamadım hiç
saklanmadım gözlerinden
istedim
ısınayım
ellerinin kuytusuna

Cebimizdeki sözcükler
ikinci elken
nasıl
düşünebiliriz
bakire bir aşk yaşamayı?

ellerim yine,
'hoşçakal' demek için sana
bu defa,
kendini hatırladı,
uykusunda...