ÖNSÖZ
Bir bebek doğar... Odanın sessizliğinde çığlık çığlığa bir ilk nefes, ardından sükutla süregelen nefesler alınır. Nefesler karışır, annenin verdiği nefes bebeğin ciğerlerine dolar.. Huzur...
Odanın çatısında tüm huzuru ve bereketiyle yağmur damlaları kulaklara “SUS” der. Sus ve bereketin, huzurun, mutluluğun tadını hisset. Bu ilk teslimiyetin idrakine var. İlk dersini al!
Ben o koca heybetli denizi
Senin emrine yaratmıştım
Sen ise limandaki kaptanı
O denizin sahibi sandın
Hiçbir ırmak bensiz aşka doymadı
“Abi İstanbul çok güzel şehir. Şu muhteşem manzarayı görüyor musun? Gecesi ayrı, gündüzü ayrı güzel. İçinde mahkumiyet de var, özgürlük de. Kimine zenginlik, kimine yoksulluk düştü bu şehirde. Bazen dikenli yataklarında yatırdı, bazen pamuktan daha yumuşaktı. Aslında kimin fıtratında ne varsa, onu verdi bu şehir. Burada olmamız da tesadüf değil aslında. Haksız mıyım abi?” Haklısın Doğan...
Bazen sessizce beklemek kadere refakat etmektir. İnsanın kaderi kendi elindedir. Mucize kendiliğinden oluşmaz çaba gerekir. Çok çalışmak gerekir. Mucize insana sunulmuş bir meyvedir. Kolay yoldan bir şeye sahip olamaz insan. Yaşamın tüm gereksinimlerini bilmesi öğrenmesi ve keşfetmesi gerekir. Bu yüzden insan hayatı bir ağaca benzer. Dört mevsim geçmiştir üzerinden... Dalları kırılsa da sarsılmaz yine meyvesini verir. İnsan da bir ağaç gibi olmalı. Her şeyin farkında olmalı. Kökü öyle derinlere salmalı ki tek başına kalsa da yıkılmamalı ve asla mucize bekleyerek yaşamamalı. Mucize insanın ta kendisidir.
Yine bir yılı daha geride bıraktık... Bazen güldük, bazen ağladık, bazen duygulandık... Bazen iyi insanlarla karşılaştık, bazen de kötü süreçler ile yaşam, aynı senaryosunu bizlere sunmaktaydı. Ve biz bu yaşam yolculuğunda bir yılı daha geride bıraktık. Aslında dünden bir sonraki güne bir hatıra bir anı bırakmak, tecrübe kazanmak, öğrenmek üzere yeni bir yolculuğa daha çıktık. Aslında yaşam, bir tecrübe sanatıdır. İyisi kötüsü, doğrusu yanlışı, bunlardan çıkarttığımız sonuçların toplamıdır. İnsanız; kimse dört dörtlük değil, istenmeyen olaylar bizi uçuruma sürükleyebilir. İşte tam o an, durup arkana bakmadan manzarayı izleyip, iyi sonuçlar verecek başarı adına sürükleyici hedefler belirlenmelidir. Sonuç: yanlışı yenen doğrular olmalıdır. Sizleri bilmem, ama ben bu yaşam yolculuğunda seyahatlerime ara vermeden devam edeceğim. Öğreneceğim. Kaç yaşında olursam olayım, yaşadığım sürece insanları izlemeye devam edeceğim. Bedelini ödemekten korkmadığım hataları kabulleneceğim, yaptığım iyilikleri sır gibi saklayacağım, yargılamayacağım, doğruyu teneffüs edeceğim. İnsanım, insanı severim. Umarım biz gibi düşünenler aynı felsefe ile yaşamda var olurlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!