Burak Ballı Şiirleri - Şair Burak Ballı

Bir yaşındayım
Herkes bir şey söylüyor
Kulaktan kulağa sözler
Kucaktan kucağa eller kavuşuyor
Dokunmayın, sevmeyin beni
Anlatmayın

Bir gün Hacı Amca ile başladık koyu bir muhabbete...
Evlat,
Sözde kelam varsa dilde muhabbet olur mu?
Sende kalem varsa yürek dar olur mu?
Eee evlat kalem olmasa da yâr olur mu?
Hacı Amca,

Bir bebek doğar... Odanın sessizliğinde çığlık çığlığa bir ilk nefes, ardından sükutla süregelen nefesler alınır. Nefesler karışır, annenin verdiği nefes bebeğin ciğerlerine dolar.. Huzur...

Odanın çatısında tüm huzuru ve bereketiyle yağmur damlaları kulaklara “SUS” der. Sus ve bereketin, huzurun, mutluluğun tadını hisset. Bu ilk teslimiyetin idrakine var. İlk dersini al!

Bir doğumla öğrendiğimizi bir ömre oturtamazsak; yanlış patikalarda üzgün, mutsuz, umutsuz ve hatta sağlıksız ilerlemez miyiz? İlk nefeste öğretilmemiş midir yol? İnsan doğar mı, yoksa yeni bir sınava mı girer? Tüm doğanın yolu bir iken, bizim patikalarımız kimler? Yoksa biz miyiz hatanın tümü? Hata nedir ve neden adı hatadır? İlk nefesimizin sahibinin mesajını almamışız oysa. Yitip gitmek mi, yolu bulup tamamlamalı mı? Doğru tabelaları okumanın güdüsel hazzını hiç tattık mı? Öğretilenler nelerdi, biz ne yaptık? Kederi mi yaşıyoruz kaderi mi, yoksa seçtiğimiz kaderi unuttuk mu?

Ben bu gece sözcüklerin anlamını yitirdiği bir günde
Haddimi aştığımın farkındayım
O büyük asalet
O hicransız gönül
O suskun yüreği
Taşıyamadığımın farkındayım

Allah'ım senin aşkın tarif bilmez
Dilde söz, ehli mektebinde
Eller kıymet bilmez
Allah'ım nurundan ruhuma aşk eyle!

Aşk'a ziyan olmuş ruhum,

Zaman gece yarısı
Yine seni bekliyorum
Bir damlanın merhametli toprakla buluşması gibi
Belki gelir diye bekliyorum
Şimdi bir damla olsaydım
Merhametli toprak sana kavuşsaydım

Ben, ansızın gelen mevsimin
Rüzgârındaki esen yeliyim
Sen
Sen
Sen ki…
Şiirlerin mabedinde adını taşıdığım

Her şarkının bir demi vardı tadında
Kayıp bir misal gibiydi
Bilinmemişliklerin yolundaki emsal gibiydi
Sanki unutulmuş sözler gibiydi
Âşık oldum satırlara
Âşıksın yazdığım satırlara...

Bir hatıranın silinmez adıdır (Aşk)
Gözyaşındaki bir damlanın topraktaki filizde bıraktığı tattır (Aşk)
Belki de tuzdaki acının adıdır (Aşk)
Belki de bir melodide bıraktığı hissin kalıcı miktarıdır (Aşk)
Belki de yasak bir elmanın adıdır (Aşk)
Kim bilir belki de yaşanmamışlıkların, ulaşılmazlıkların adıdır (Aşk)

Aşk: İki bedende saklı olan ruhun zamanı geldiğinde uç noktada buluşup serbest kaldığı an demektir. Aşk bencildir. Gerçekçi değildir. Acı verir. Olmadık anlarda çeker gider. Çünkü aşk '' Beden toprak olmadan ruhların özgürlüğe kavuşma anıdır.''
Sevgi: Bir anda iki bedenin ortak noktada buluştuğu an ve zaman dilimindeki alışkanlıklarıdır. Sevgi '' Sadıktır, gerçekçidir, kalıcıdır, katıksız hali ile yaşar her şeyi. ''
Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin bunun en önemli örneğidir. Yaşadıkları olumsuz şeyler ise sebepleridir. Ruha verilen en büyük özgürlük Allah aşkıdır. Doğduğumuz an bu aşkı bedenimizde değil ruhumuzda hissederiz. Bu yüzden Allah’ın varlığını kabul etmiş oluruz. Ölüm anında dahi ruh Allah aşkına kavuşur. Bunun için ölümden korkmak da anlamsızdır.
Mesela doğduğumuz an en büyük aşkın bizi yaradan Allah’ın olduğunu ister istemez kabul ederiz. Düşüncemiz idrak ettiğinde Allah’ın varlığını inkar eden hiç bir insanoğlu olmamıştır. Zaman içerisinde bazılarımız Allaha inanmıyorum deriz. Emin olun ki ölmeden bir kaç saniye önce Allah’ın varlığını ruh bedenden çıkmaya yakın anda kabul eden o kadar insan olmuştur.

Bu yüzdendir ki