Bundan Öfkem Beni Bana Bırakmaz

Dünya güzel zindan eden insanlar,
Sefildir tabanlar garipdir canlar,
Kara cahil insanlıktan ne anlar,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Hainler kendini görüyor ayda,
Marifet kalptedir değildir boyda,
Tatlı dil dürüstlük etmiyor fayda,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Sanki bu dünyada ben bir esirim,
Bağışlayın beni varsa kusurum,
Haykırsam bağırsam olmaz tesirim,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Alabora dünya sanki karışık çarşı,
İsyanım ve öfkem zalime karşı,
Hiç kalkarmı dostum İstiklal Marşı,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

İnsan bu kadarda kursaksız olmaz,
Zalim bilse dünya kimseye kalmaz,
Yapılan işleüi mantığım almaz,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Dünya dolmuş hain ağayla beyle,
Gariplere dar dünya zalime yayla,
Çirkindir gidişat hep gider böyle,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Şair durmak bilmez çoşkun bir ırmak,
Kalbi kazanmak zor kolaydır kırmak,
Şerefsiz gözüme sokarsa parmak,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.

Aklım almaz benim cümle alemi,
Veysel suskun kalsın ama kölemi,
Öfke yazar Şairimin kalemi,
Bundan öfkem beni bana bırakmaz.