Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

EFKARA MÜLTECİ YAR

Bu devran ne zalim, ne garip fasıl
Önümüz toz duman, dilimiz zardır
Virandır sonu hep bil öyle kasıl
Her günün ardında bir akşam vardır

Sancılar gelir, vurgun yemiş gibi sancılar
Söz birlik etmişler, ard arda hep bir ağızdan
Ağrır her yanım ağrır, en çok da sırtım
Dost bildiğim, paslı hançer acılarım
Çekmez artık, dizlerimin bağı çözülür
Gün be gün eksilir gözlerimin feri, süzülür

DÜŞTÜ

Dolu yemiş gönüle, bir gül düştü
Çiçek açtı, gamzeye gülüş düştü
Nev bahara fisun, say ki nur düştü
Papatya falına yine aşk düştü...

DÜŞÜP

Göçüpsen menden ıraklara, gam mene düşüp
Kavurup şu hesretin her dem canıma düşüp
Lebbinden sözlerin yad eyle, özünle danış
Lal gecelerden ay hareler, zülfüne düşüp

ECDADA HIRSIZ DİYEN SOYTARI


Hainlik dedenizden size mirastır
Ezelden ebede bir tek size hastır

☆☆EDREMİT☆☆

Şu Edremit'in kışları
Ne hoş olur yazları
Yaz, kış Süphan'ın karları
İşve eder göz eder

* Efendim *

Kimi gülüp geçer, gahi eğlenir
Kimi isyan eder, dili söylenir
Kiminin elinde kalem dillenir
Zaman kahpe zaman, zordur efendim

☆ERZİNCAN☆

Kor olur yakar yolun Erzincan
Bir çift gözde vurgun yemiş şu can

ESKİDEN

Eskidendi iki gözüm, eskiden
ne varsa eskide kalmış
eskimiş yani anlayacağın
sevmeler, sevdalar

EVDE KAL
GARDAŞ
EVDE KAL

Hayat kutsal emanetin
Sokak şimdi kıyametin